ΑστροψυχογραφήματαΓνώση κι απελπισία

Ο έναστρος ουρανός μου αρέσει. Πιστεύω στα άστρα των φυσικών. Πιστεύω, επίσης, στα άστρα των ποιητών. Αυτό που ποτέ μου δεν πίστεψα είναι τα άστρα των αυτοτιτλοφορούμενων "χαρισματικών" ανθρώπων. Μιλάω για εκείνα τα άστρα που έχουν γραμμένο το μέλλον μας και τους χαρακτήρες μας, που καθορίζουν ποιοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν χωριό με ποιους, ποιοι γάμοι δεν θα οδηγήσουν σε διαζύγιο και άλλα τέτοια. Μόνο που αυτό το μέλλον το έχουν γραμμένο σε μια γλώσσα που δεν την καταλαβαίνει ο καθένας κι αν θέλει να τη μάθει δεν θα βρει φροντιστήριο. Τη γλώσσα αυτή, τη γνωρίζουν κάποιοι που γεννήθηκαν μ' αυτή τη γνώση. Είναι όλοι οι "φωτισμένοι", οι "χαρισματικοί", οι "υπερφυσικοί".
Αστρολόγοι-Μέντιουμ. Οι πιο προοδευτικοί "προφήτες" που φάνηκαν ποτέ. Ακολουθούν πάντα τις τεχνολογικές εξελίξεις, αφού γίνονται προβλέψεις από την τηλεόραση κι από το τηλέφωνο. Δεν γνωρίζω αν γίνεται αστροπρόβλεψη από το internet (θα γίνεται προφανώς) με μια πιθανή αναγνώριση των cookies (αστειάκι).
Κάποτε ρώτησα κάποιον που ήταν πτυχιούχος Α.Ε.Ι. και ασχολείτο στα σοβαρά με τα άστρα, για μια πιθανή τεκμηρίωση. Καλύτερα να μου μιλούσε ένας από τους "φωτισμένους", παρά κάποιος που προσπαθεί ν' ανακατέψει την επιστήμη του με το ημισκότεινο εργαστήριο "προφητειών". Ασαφείς προτάσεις, μισά νοήματα, γενικολογίες, αρλουμπολογίες. "Οι νευροδιαβιβαστές επηρεάζονται από τη θέση των άστρων" έλεγε ο "επιστήμων της αστρονευρολογίας". Όταν τον ρωτούσα "πώς ακριβώς;", δηλαδή τι είναι αυτό που επηρεάζεται, η μοριακή τους δομή, ίσως ή ο ρυθμός απελευθέρωσης κ.λ.π. τότε έπαιρνε ένα μορφασμό που δήλωνε κάτι σαν "εσύ τώρα ειρωνεύεσαι".
Οι συμβουλές που προέρχονται από τους "ειδικούς" μετά τη μελέτη των άστρων για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο (μέρα, εβδομάδα, μήνας κ.λ.π.) είναι...σαφέστατες.
"Προσέξτε τον εαυτό σας"
"Προσέξτε τα έξοδά σας"
Και σκέφτομαι: Χρειάζεται να κατατάσσομαι στο τάδε ζώδιο για να προσέχω τον εαυτό μου; Η μόνη περίπτωση που δεν θα έπρεπε να κάνω κάτι τέτοιο είναι εκείνη των αυτοκτονικών τάσεων, νομίζω.
Η μόνη φορά που δεν χρειάζεται να προσέχω τα έξοδά μου είναι τον μήνα Ιανουάριο στην περίπτωση που κερδίσω το πρωτοχρονιάτικο λαχείο. Περιορίζομαι μόνο στον Ιανουάριο, διότι το έτοιμο χρήμα και πολύ να είναι μπορεί να ξοδευτεί (έχουν χαθεί περιουσίες και περιουσίες, το λαχείο δεν σπαταλιέται;).
Σε ό,τι αφορά τώρα το αστροπροξενιό δεν ξέρω ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που υποστηρίζουν την αλήθεια του. Δεν μιλάνε με στατιστικές οι "προφήτες", μόνο με το "έτσι λέω".
Όπου η θέληση και η φαντασία συγκρούονται, η φαντασία κερδίζει, έλεγαν οι ψυχολόγοι.
Παραφράζω και λέω: όπου η γνώση και η απελπισία συγκρούονται, η απελπισία κερδίζει. Μαζί μ' αυτήν και οι έμποροι της απελπισίας με τις "λύσεις" τους.

Θα μπορούσε να κλονιστεί κάπως η απιστία μου στην πληρωμένη μελλοντολογία. Θα ήθελα να διαβάσω τις προβλέψεις του μηνός Οκτωβρίου του έτους 1940. Θα περίμενα να διαβάσω κάτι που θα επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο σε όλα τα ζώδια. Θα πρέπει να αναφέρεται μια πρόβλεψη που θα λέει ότι "στο τέλος αυτού του μήνα, κάτι το συνταρακτικό θα σας συμβεί". Για όλα τα ζώδια! Δεν μπορώ να φανταστώ τα ιταλικά στρατεύματα να ξεκινούν τις εχθροπραξίες κατά της χώρας μας, να γίνεται γενική επιστράτευση κι αυτό να αφορά λίγα μόνο ζώδια. Το επιστρατευτικό σύστημα, όπως γνωρίζουμε, δεν καλεί τους εφέδρους με κριτήριο το ζώδιο. Δεν μπορώ να φανταστώ τη μάνα ν' αποχαιρετά το γιό της για το μέτωπο και να μην είναι αυτό κατά κλάσεις σπουδαιότερο από τα μικροκαυγαδάκια με τον σύζυγο που της "αποκάλυψε" ο αστρολόγος για εκείνο το μήνα
Διαφορετικά θα πρέπει να γίνουν κάποιες παραδοχές. Δεν μιλάμε για σοβαρά πράγματα στις αστροπροβλέψεις. Ψιλοπράγματα για να περνά η ώρα (με χρονοχρέωση, φυσικά).
Και κάτι για το τέλος.
Δεν θέλω να μάθω το μέλλον μου, πριν αυτό γίνει παρόν. Χάνεται το νόημα της παρούσας στιγμής.
Μας έχει συμβεί να πηγαίνουμε στον κινηματογράφο μαζί με κάποιον που έχει δει τη συγκεκριμένη ταινία και να του λέμε "μη μου πεις τη συνέχεια", "θέλω να τη δώ μόνος μου", "μη μου χαλάς την ταινία".
Κάπως έτσι είναι κι η ζωή μας.
Μη μου χαλάς τη ζωή μου κύριε..."χαρισματικέ".

Υ.Γ.:Αν δεν δείτε νέο post στον επόμενο μήνα, αυτό θα σημαίνει ότι με καταράστηκαν τίποτα "αστροπροφήτες" (για να γελάσουμε).

Ο Λεονάρδος

Έχετε μετρήσει πόσα βιβλία κυκλοφορούν στις μέρες μας για τον Leonardo Da Vinci;
Δεν γνωρίζω τον ακριβή αριθμό, αλλά είναι πολλά. Το παρατηρώ στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων.
Ίσως ο "Κώδικας Da Vinci" να έφερε αυτό το αποτέλεσμα.
Δεν τον έχω διαβάσει ακόμα, αλλά ο τίτλος παραπέμπει σε μυστήριο. Μας τραβούν τα μυστήρια.
Νομίζω ότι κάτι είχε πει ο Έκο για τη συνταγή της εκδοτικής επιτυχίας. "Λίγο σεξ και πολλή θεολογία". Μυστήριο κι αυτό.
Ο κώδικας αυτός δεν ξέρω αν έσπασε, άλλα σίγουρα έσπασε τα ταμεία. Μαζί μ' αυτόν κι άλλα παρεμφερή βιβλία.
Μόλις διαβάσω τον "κώδικα" ίσως γράψω κάτι. Επειδή θαυμάζω τον Leonardo θα κάνω μια μικρή αναφορά σ' αυτό. το post.
Γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1452 στον Ανκιάνο που είναι κοντά στο Βίντσι (Da Vinci). Γιός του συμβολαιογράφου σερ Πιέρο και της Κατερίνας.
Ο L.d.V σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών βρίσκεται στη Φλωρεντία και εργάζεται στο εργαστήριο του Ανδρέα ντελ Βερρόκκιο, όπου μαθαίνει γλυπτική και ζωγραφική. Θα παραμείνει έξι χρόνια. Κατόπιν θα γίνει μέλος της συντεχνίας των ζωγράφων της Φλωρεντίας. Αρχίζει να δέχεται παραγγελίες για διάφορα έργα που αφορούν κυρίως θέματα θρησκευτικού χαρακτήρα, όπως το "Προσκύνημα των Μάγων" (ημιτελές).
Το 1482 εγκαθίσταται στο Μιλάνο παρέχοντας υπηρεσίες στον Λουδοβίκο τον Μαύρο.
Το 1499 μετακομίζει στην Φλωρεντία. Στη διάρκεια της παραμονής του στο Μιλάνο εργάζεται στην κόσμηση του ναού του Σαν Φραντέσκο Γκράντε, σκηνογραφεί και σχεδιάζει κοστούμια για τον γάμο της Ισαβέλλας της Αραγωνίας με τον δούκα Τζιαν Γκαλεάτσο Σφόρτσα για τη "Γιορτή του Παραδείσου", αναλαμβάνει τον εορταστικό διάκοσμο για τον γάμο του Λουδοβίκου του Μαύρου και της Βεατρίκης ντ' Έστε και άλλα έργα.
Το 1499 μετακομίζει στη Φλωρεντία.
Το 1502 ο Καίσαρ Βοργίας του απονέμει τον τίτλο του στρατιωτικού μηχανικού.
Το 1507 δημιουργείται το πορτρέτο της Μόννα Λίζα, συζύγου του Φραγκίσκο ντελ Τζοκόντο της γνωστής Τζοκόντα. Το αληθινό πρόσωπο της γυναίκας αμφισβητείται από πολλούς. Πρόσωπα που διεκδικούν το πορτραίτο είναι η Κωνσταντίνα ντ' Αβάλος, δούκισσα της Φρανκαβίλλα, μια άγνωστη γυναίκα από τη Νεάπολη και άλλα. Η Τζοκόντα ενέπνευσε την αναζήτηση και τη φαντασία πολλών. Μιά άποψη λέει ότι πρόκειται περί μεταμφιεσμένου άντρα! Λέγεται ότι την ώρα που ο L.d.V ζωγράφιζε είχε δίπλα του τραγουδιστές και κωμικούς που να μεταδίδουν την ευθυμία στη γυναίκα που παζάριζε ώστε να πάρει εκείνη την έκφραση που έμεινε γνωστή ως "Το χαμόγελο της Τζοκόντα"
Το 1513 βρίσκεται στη Ρώμη υπό την προστασία του Τζουλιάνο των Μεδίκων.
Το 1516 πεθαίνει ο Τζουλιάνο των Μεδίκων κι ο L.d.V με πρόσκληση του βασιλιά της Γαλλίας εγκαθίσταται στον πύργο του Κλου.
Το 1519 πεθαίνει στο Κλου. Ο ενταφιασμός του γίνεται στο μοναστήρι του Αγίου Φλωρεντίνου στην Αμπουάζ.

Ο L.d.V μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ένας Αριστοτέλης της εποχής του, αφού καταπιάστηκε με τόσους τομείς της επιστήμης που θα 'λεγε κάποιος ότι δεν είναι απολύτως ταιριαστοί. Ο ίδιος, όμως, υποστήριζε ότι η μία επιστήμη ολοκληρώνει την άλλη ενώ στην κορυφή μάλλον τοποθετούσε τα μαθηματικά. "Μόνο η μαθηματική απόδειξη είναι αυτό που χαρακτηρίζει την πραγματική επιστήμη", γράφει ο ίδιος. Μελέτες των ζωγραφικών του έργων αποκαλύπτουν μια χαρακτηριστική γεωμετρική αρτιότητα.
Η ακόρεστη περιέργειά του τον ωθεί στο να ασχοληθεί με την ανατομία. Προχωράει σε νεκροτομές σχεδιάζοντας τα όργανα του ανθρωπίνου σώματος. Οι φήμες που καλλιεργούνται γι' αυτόν από τους ανθρώπους ξεκινούν από χαρακτηρισμούς όπως "παράξενος" και φτάνουν ως τον "νεκρομάντη" και τον "μάγο". Ο ίδιος, ωστόσο, καταδικάζει και τους νεκρομάντεις και τους αλχημιστές, παραμένοντας στην αλήθεια της μαθηματικής απόδειξης.
Ο γαλήνιος Leonardo καταπιάνεται με τις πολεμικές μηχανές. Εκηβόλα όπλα, γέφυρες, πολιορκητικές μηχανές είναι μέσα το έργο του.
Ήταν, μάλλον, μοναχικός και δεν παντρεύτηκε. Υιοθέτησε ένα χωριατόπουλο, τον Ιάκωβο Καπρόττι που έμεινε γνωστός ως Σαλαΐνο (διάβολος), λόγω του άσχημου χαρακτήρα του.
O L.d.V εμπνεύστηκε μύθους με διδακτικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα σε έναν μύθο για τον Κέδρο λέει ότι ο Κέδρος λόγω της υπερηφάνειάς του περιφρονεί τα φυτά που βρίσκονται γύρω του και τα ξεριζώνει. Τότε, ο άνεμος πια άλλα εμπόδια γύρω του έρχεται πολύ δυνατός προς τον Κέδρο και τον ξεριζώνει.

Αυτό που αναρωτιέμαι με προσωπικότητες όπως ο L.d.V είναι το αν υπάρχει στ' αλήθεια αυτό που ονομάζουμε "Ταλέντο", ή μήπως όλα είναι συνάρτηση της εξάσκησης και του γνησίου ενδιαφέροντος.
Όταν κάποιος αναγκάζεται να κάνει κάτι που ουσιαστικά δεν τον ενδιαφέρει, εύκολα μπορεί να επικαλεσθεί την έλλειψη ταλέντου και έμφυτων ικανοτήτων για τη δυσκολία και την πιθανή αποτυχία του.

Μη μου άπτου

Με "δύσκολους ανθρώπους" έχουμε έρθει σ' επαφή όλοι.
Μια περίπτωση που συνάντησα ήταν ο Κ.
Ο άνθρωπος που είχε πάντα δίκιο. Δύσκολα θα παραδεχόταν ότι έκανε κάπου λάθος. Όχι ποτέ βεβαίως, αλλά τα λάθη του ήταν από εκείνα που δεν στοιχίζουν πολύ στη συνείδηση του ανθρώπου που τα διέπραξε. Ας πούμε "άργησα κι εγώ ένα τέταρτο στο ραντεβού μου. Είχα όμως πολλές υποχρεώσεις."
Ο Κ. ήξερε αρκετά πράγματα. Είναι αλήθεια ότι ήταν αρκετά διαβασμένος. Όχι όμως ο μόνος διαβασμένος. Ε, λοιπόν σε μια συζήτηση με τον Κ. ό,τι και να ήξερε ο συνομιλητής του ήταν λάθος ή ελλειπές. Ό,τι και να έλεγε ο δύστυχος που έτυχε να διαφωνεί μαζί του ο Κ. θα το θεωρούσε λάθος. Μόνο οι δικές του πηγές ήταν οι σωστές.
Η τέχνη του να επαινεί τον εαυτό του ήταν δεξιοτεχνική. Ποτέ άμεσα. Δεν είμαι εγώ που λέω ότι είμαι καλός και σωστός...η επιστήμη το λέει! Για παράδειγμα, ο Κ. στα νιάτα του είχε αρκετές σχέσεις με το άλλο φύλο. Έλεγε λοιπόν: "Διάβασα σε σοβαρό περιοδικό ότι ο άνθρωπος ωριμάζει καλύτερα όταν σε νεαρή ηλικία συνάπτει σχέσεις με το άλλο φύλο".
Πέρασαν κάποια χρόνια κι ο Κ. βρέθηκε μόνος. Άλλο περιοδικό τότε (ένα είναι;). "Οι άνθρωποι που αλλάζουν συχνά ερωτικούς συντρόφους είναι ανώριμοι και το να παραμείνει κάποιος για ένα χρονικό διάστημα χωρίς σύντροφο είναι δείγμα συγκροτημένης προσωπικότητας"
Ο Κ. σπούδαζε μόνος, χωρίς τους γονείς του. Βρέθηκε το τηλεοπτικό εγκώμιο του εαυτού του. "Είδα μια εκπομπή στην τηλεόραση που έλεγε ότι πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες δεν είχαν κάποιον να τους βοηθάει όταν μελετούσαν"
Ήξερε να ζητάει από τους άλλους. Με τρόπο όμως...Μαεστρικές ικανότητες δημιουργίας ενοχών και πιέσεων. Ας πούμε ότι κάποιος δεν του έκανε τη χάρη που ήθελε.
"Αυτό που κάνεις δεν είναι κοινωνικά σωστό". Όχι πως δεν μου κάνεις το θέλημα, δηλαδή, αλλά δεν έχεις κοινωνική ευαισθησία φίλε μου, αυτό μας έλεγε. Περιττό να πούμε πως για ό,τι έκανε εκείνος πάντα θα υπήρχε κάποιος κανόνας κοινωνικής ευαισθησίας που το υπαγόρευε.
Πολλές φορές μιλούσε για τις ικανότητές του με παραδείγματα της ζωής του. "Ήμουν ο μόνος που τα πήγε τόσο καλά στις εξετάσεις. Απόρησαν οι καθηγητές...μα μόνο ένας; Ε, σιγά τώρα, λίγο μυαλό ήθελαν τα θέματα".
Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να είχε καλό ή και υψηλό δείκτη εφυΐας. Οι περισσότερες επιτυχίες του ήταν υπαρκτές. Ήταν, όμως, μεθυσμένος με τα προσόντα του, κοινώς ψώνιο.
Τελικά το να είσαι ψώνιο δεν έχει να κάνει με το αν λες αλήθεια ή ψέματα. Έχει να κάνει με το αν είσαι ψώνιο ή δεν είσαι ψώνιο. Υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι με τα ίδια ή και μεγαλύτερα προσόντα, αλλά δεν τα προβάλλουν με τόσο προκλητικό τρόπο.
Σε διαφωνία μαζί του ήταν αδύνατο το να του αλλάξεις τη γνώμη. Στο τέλος θα επαναλάμβανε απλώς (σαν αυτόματο) την τελική του πρόταση ό,τι και να έλεγε ο άλλος. Δηλαδή πάμε για ξύλο.
Φοβόταν την κατά μέτωπο επίθεση. Μη και του ύψωνες τη φωνή. Στην αρχή ο τρόμος και μετά η πλήρης απόρριψη του ατόμου που τόλμησε να του βάλει τις φωνές.
Το να πιστεύει κάποιος στον ήρεμο διάλογο και να ξέρει ότι ο απέναντί του μόνο από φωνή και ξύλο καταλαβαίνει είναι κάτι που δοκιμάζει τα νεύρα του και τις ιδέες του.
Έχω χρόνια να τον συναντήσω και δεν μου λείπει. Υπήρχαν και θετικά στοιχεία στο χαρακτήρα του, όπως για παράδειγμα το ότι ήταν συμπονετικός, τουλάχιστον έως του σημείου που θα νόμιζε ότι ο άλλος τον θίγει. Δυστυχώς, η υπεροψία του έβαζε το οποιοδήποτε "καλό" σε θέση δευτερεύοντος χαρακτηριστικού.
Θα ήταν σίγουρα δυσάρεστη εμπειρία για έναν υπερόπτη το να διαπιστώσει ότι η απουσία του δεν δημιουργεί κενό στους άλλους.

Υ.Γ. Να σημειώσω ότι το όνομα και το φύλο του ατόμου έχουν τυχαία επιλεχθεί.
Το "Κ" μπορεί να είναι ή να μην είναι το αρχικό το ονόματός του, όπως επίσης αφήνω απροσδιόριστο και το φύλο του (άντρας ή γυναίκα).

Διπολικές καταστάσεις στην καθημερινή ηθική

Όλοι οι άνθρωποι είναι ερωτιάρηδες. Ψέματα να μη λέμε. Όλοι - έξω από τους με φυσικά ελαττώματα- αλλά δεν τολμάνε να το δείξουνε. Κάνουνε τι θα κάνουνε στα κρυφά κι από πάνου ρίχνουνε έναν πέπλο ηθικής και δίνουνε και συμβουλές. Όσοι είναι δειλοί, πολύ δειλοί ή ξεπεράσουνε την ηλικία των "δυνατοτήτων", τότε πια μας πρήζουνε "Αμαρτία, κόλασις, θείος νόμος, ανθρώπινος νόμος, αξιοπρέπεια, χαλιναγώγησις, εκφυλισμός, πάθη, φρίκη, παταπότης", ένας σωρός λέξεις καμωμένες για εισαγγελείς. Στο βάθος κανένας δεν τα πιστεύει αυτά. Είμαστε κάτι λέρες! Αλλά πρέπει να δείξουμε "επιφάνεια". Εμ, πώς θα μας σεβαστή η κοινωνία και θα μας αποκαλέση "εκλεκτά μέλη της", πώς θα μας δώση "τοποθέτηση" και "αναγνώριση"; Κι έτσι, κοροϊδεύουμε τους άλλους και τον εαυτό μας και είμαστε "τα μάλα" ικανοποιημένοι για όσα κάνουμε κρυφά και για ό,τι δείχνουμε φανερά. Απόστολοι "ηθικής και ακεραιότητας". Φτού μας όλοι μαζί..."Ηθικοί είναι όσοι δεν τολμάνε να είναι ανήθικοι"...
Νίκος Τσιφόρος, Ελληνική μυθολογία

Η πρώτη μου σκέψη είναι ότι οι κριτικές των ανθρώπων πάνω σ' αυτό το κομμάτι θα ήταν τελείως διαφορετικές στις περιπτώσεις που οι ίδιοι άνθρωποι το διάβαζαν μόνοι ή παρουσία άλλων. Εδώ, ο Τσιφόρος μάλλον διακαιώνεται, ιδιαιτέρως σ' αυτό που λέει για τα κρυφά και τα φανερά.
Το ζήτημα για μένα είναι ο υποχρεωτικός εγκλεισμός σ' ένα δίπολο. Πάει να πει, ότι δεν υπάρχει απόδραση από την τραμπάλα με θέσεις την υποκρισία από τη μια και την κατάργηση του μέτρου από την άλλη.
Και θέτω το ερώτημα: Είναι ανθρωπίνως εφικτή η κατάσταση εκείνη στην οποία ο άνθρωπος θα βρίσκει την πλήρωσή του μέσα από το μέτρο; Μπορεί να συμπεριφέρεται κάποιος συγκρατημένα χωρίς αυτό να είναι χαλιναγώγησις; Αυτό διότι η ίδια η πράξη της χαλιναγώγησης προϋποθέτει ότι αυτός που τη δέχεται θέλει οπωσδήποτε να κάνει κάτι άλλο από αυτό που τελικά δέχεται ως τρόπο ζωής του.
Πολλοί από τους "μεγάλους επιβήτορες" θα λέγανε, μάλλον και δημοσίως, ότι είμαστε ερωτιάρηδες και όποιος δεν είναι υποκρίνεται. Αν όμως γίνει εμφανές ότι για έναν αυτοαποκαλούμενο μπροστάρη του έρωτα η συνουσία έχει καταντήσει στη ζωή του κάτι σαν την ούρηση (λίγο πιο κουραστική) κι ότι ο σκοπός για τον οποίο γίνεται είναι μια "ανακούφιση" κι ακόμη παραπέρα το έπαθλο εκείνης της προσωπίδας του ακαταμάχητου εραστή, τότε γίνεται αμφισβητήσιμο το κατά πόσο αυτός ο ακαταμάχητος είναι ερωτικός ή χαμάλης.
Ανακουφίζει η ούρηση, αλλά δεν εκστασιάζει. Αναγκαία, αλλά όχι το άλας της ζωής.
Από την άλλη πλευρά περί υποκρισίας πολλά έχουν ειπωθεί κι αν μιλήσουμε για τον θείο νόμο, που αναφέρει ο Τσιφόρος, από τη χριστιανική σκοπιά, τουλάχιστον, περισσότερο καταδικάστηκε ο υποκριτής παρά η πόρνη. Η υποκρισία είναι ένα αυτοβασανιστήριο με αβέβαιη πληρωμή.
Δυστυχώς, όμως, υποκρισία μπορεί να υπάρχει και στους "ερωτιάρηδες" ειδικά στους "ακαταμάχητους"
Η σεξουαλική ζωή του ανθρώπου παραμένει με λυπηρό τρόπο μια αρένα σύγκρουσης ενοχών, ηθικών αντιλήψεων και προτροπών περί ελευθερίας.
Στη βικτωριανή εποχή, όποιος είχε σεξουαλικές σχέσεις ήταν..."αμαρτωλός" και αν συνέχιζε αμετανόητος το δρόμο του θα κατέληγε σε ένα επουράνιο κολαστήριο.
Μετά ήρθε ο Φρόϋντ.
Στην εποχή του φροϋδισμού όποιος δεν είχε σεξουαλικές σχέσεις ήταν "ψυχασθενής" και αν συνέχιζε αμετανόητος το δρόμο του θα κατέληγε σε ένα επίγειο κολαστήριο, π.χ. ένα άσυλο για ψυχασθενείς της εποχής εκείνης.
Σε ό,τι αφορά το "make love not war" νομίζω ότι μιλάει μόνο του και το συγκαταλέγω σ' εκείνες τις φράσεις που έμειναν στην ιστορία χωρίς να έχουν κάτι να πουν.
"Το μη χείρων βέλτιστον", αυτό μας λέει. Ευχαριστώ πολύ.
Το να αισθάνεται κάποιος ενοχές για το ότι έχει σεξουαλικές σχέσεις και το να αισθάνεται το ίδιο πράγμα για το ότι δεν έχει, δε βλέπω σε τι διαφέρει.
Προσοχή μη με πουν αμαρτωλό, από τη μια και προσοχή μη με πουν ανέραστο από την άλλη.
Δεν δέχομαι εύκολα ότι ο άνθρωπος μέσα από την ελευθερία του οδηγείται κατ' ανάγκην στην ασυδοσία. Μάλλον νέες αλυσίδες οδηγούν προς τα 'κει, όπως η αλυσίδα του τίτλου που λέγεται "αρχιγυναικοκατακτητής", για τους άνδρες τουλάχιστον.
Το ζήτημα έχει πολλά ανοίγματα από τα οποία χάνεται η σκέψη μας όταν υποστηρίζουμε θεωρίες που έχουν χαρακτήρα κλισέ.

Firefox ο υπέροχος...αλλά...

Εδώ και καιρό χρησιμοποιώ κι εγώ τον υπέροχο browser "Firefox" (v. 1.0.7).
Η φήμη του δικαιολογείται. Αρχικά σου δίνει την εντύπωση ότι αναβαθμίστηκε η σύνδεσή σου (μάλλον αποδίδει ταχύτερα τον κώδικα της σελίδας). Είναι λένε απρόσβλητος, αν κι αυτό δεν μπορεί να ισχύει σε απόλυτο βαθμό για οτιδήποτε στο διαδίκτυο.
Ξέρετε τη δικτυοπαροιμία: Ποιά είναι εκείνη η λέξη που κάνει όλους τους κομπιουτεράδες να γελάνε στο άκουσμά της και που όταν σ' αυτή τη λέξη προστεθεί το επίθετο "απόλυτη" τότε όλοι ξεκαρδίζονται; Είναι η λέξη "ασφάλεια".
Πάντως ο Firefox είναι μάλλον ασφελέστερος από τον αυτοκράτορα "Internet Explorer".
Επίσης δεν υπάρχει πρόβλημα με την απόδοση εντολών που αφορούν το DOM. Θυμόσαστε πόσα προβλήματα υπήρχαν με τις εντολές javascript όταν κάποιος έφτιαχνε σελίδες που έπρεπε να διαβαστούν κι από τον Netscape (ο πιο απαιτητικός μαθητής για έναν σχεδιαστή σελίδων που δεν χρησιμοποιεί λογισμικό αυτόματης προσθήκης κώδικα).
Ο Firefox δεν σκοντάφτει ούτε στο "document.all" ούτε στο "getElementbyId".
Όλα καλά λοιπόν.
Προσφάτως, κάποιος φίλος μου ζήτησε να του φτιάξω μια απλή σελίδα για of line χρήση η οποία θα είχε έναν κατάλογο μουσικών κομματιών και όταν ο χρήστης θα έκανε απλό "κλικ" στον τίτλο του κομματιού θα ακουγόταν το συγκεκριμένο κομμάτι στο παρασκήνιο, ενώ ταυτοχρόνως θα εμφανιζόταν σε εσωτερικό πλαίσιο οι στίχοι του τραγουδιού, η φωτογραφία του τραγουδιστή ή του συνθέτη και διάφορα άλλα.
Μέχρι τώρα έκανα απλή περιήγηση με τον Firefox τον υπέροχο, χωρίς να ψάξω ιδιαιτέρως τις πιθανές ελλείψεις του και ξαφνικά διαπιστώνω ότι ο Firefox δεν υποστηρίζει το tag BGSOUND.
Αχ Mozilla...
Μπήκα σε κάτι Forum και φυσικά είδα ότι το πρόβλημα το συνάντησαν πολλοί άλλοι πριν από μένα.
Κάτι προτάσεις υπήρχαν για την εφαρμογή tags όπως το EMBED αλλά δεν λύνεται το πρόβλημα εύκολα.
Μια λύση προτείνεται στο Firefox Add-ons αλλά η έκδοση που έχω δεν ενδείκνυται.
Τελικά ο αυτοκράτορας του DOM παραμένει ο IE
Ο θρόνος είναι θρόνος.
Υ.Γ. Για καλή τύχη, ο φίλος μου χρησιμοποιεί αποκλειστικά τον "Internet Explorer" κι έτσι δεν υπήρξε πρόβλημα στον σχεδιασμό της σελίδας.

Ερασιτέχνης. Ο πιο απολαυστικός μόχθος είναι αυτός για τον οποίο δεν πληρωνόμαστε

Στον μόχθο για το τίποτα η κούραση δεν είναι τίποτα.

"Ήταν μόνο η ύπαρξη του στομαχιού που καταδίκαζε τον καθένα να παίρνει μέρος σ' αυτό το κυνήγι της ματαιότητας. Ίσως το στομάχι νά 'βρισκε σ' αυτό την ικανοποίησή του, αλλά σε καμμιά περίπτωση ο ίδιος άνθρωπος, στο βαθμό που παρόλα αυτά παραμένει μια ύπαρξη που σκέφτεται και αισθάνεται."
Albert Einstein, αυτοβιογραφία

Ο ίδιος ο Einstein σε άλλο βιβλίο του (η εξέλιξη των ιδεών στη φυσική) σημειώνει το γεγονός του ότι πολλές ανακαλύψεις στη φυσική έγιναν από ανθρώπους που έβλεπαν τη φυσική όχι ως επάγγελμα, αλλά ως το μεγάλο τους μεράκι.
Βεβαίως, θα πει κάποιος, ότι τότε ο επιστημονικός εξοπλισμός που χρειαζόταν προκειμένου να έλθει στο φως κάτι καινούριο ήταν απλός και όχι ακριβός. Σήμερα δεν ισχύει το ίδιο.
Σωστό. Μπορεί το μόνο που απομένει να πούμε είναι ότι εκείνοι που το έκαναν ήταν οι τυχεροί που με το μεράκι τους έφεραν το χρήσιμο αποτέλεσμα, έμειναν και στην ιστορία.

Η ουσία του ερασιτεχνισμού, για μένα, δεν έγκειται στο αποτέλεσμα, αλλά σ' αυτό που βιώνει κάποιος την ώρα που το κάνει. Δεν έχω δει άνθρωπο που να κάνει το μεράκι του και να βαρυγκομεί, να διαμαρτύρεται ή να βρίσκει φταίχτες για την κούρασή του (πολλές φορές υπάρχει κι αυτή). Στις επαγγελματικές δραστηριότητες δεν είναι ασύνηθες το φαινόμενο των συνοφρυωμένων προσώπων, και κάποιες φορές της παροδικής έστω αγανάκτησης.

Τώρα, το τι συμβαίνει με τους ανθρώπους που μετά την κούραση του κυνηγιού των αναγκαίων δίνονται σε ένα άλλο έργο,καμιά φορά κουραστικό κι αυτό, αλλά πάντα απλήρωτο, είναι ένα μικρό ερώτημα.

Δεν είναι ένα το γιατί. Κάτι σκόρπια ρήματα "ξεδίνω", "ξεσκάω", "ξεφεύγω" πηγαινοέρχονται στα στόματα πολλών. Πίσω απ' αυτή την παρέλαση των συνωνύμων και μη, μπορεί να υπάρχει κάτι που να γίνεται περισσότερο μύθος παρά ξεκούραση.

Ερασιτέχνες είμαστε όταν παράγουμε έργο και δεν το μετράμε με χαρτονομίσματα.
Ο ερασιτέχνης αποδρά από την υποχρεωτική δουλεία της χρηματοθηρίας κι ωστόσο δημιουργεί.
Δρώντας ως ερασιτέχνες μετέχουμε στο πάνθεον όλων εκείνων που ανά τους αιώνες εργάστηκαν για κάτι χωρίς να προσδοκούν την οικονομική ανταμοιβή.
Ο ερασιτεχνισμός είναι εκείνος ο χώρος ελεύθερης δημιουργίας σε πείσμα των δύο φετίχ (χρόνος, χρήμα) που ηγεμονεύουν σχεδόν παντού.

Ερασιτεχνισμός είναι και το Blog.
Μήπως θέλω Copyright γι' αυτά που γράφω; Θα ζητήσω από κάποιον χρήματα επειδή τα διάβασε;
Δεν πίστεψα ποτέ μου ότι υπάρχει ουσιαστική πνευματική ιδιοκτησία. Οικονομική, ναι, αλλά στο πνευματικό δημιούργημα δε βλέπω την ύπαρξη της ιδιοκτησίας παρά μόνον όταν αντιστοιχεί σε χρηματικό ποσό, οπότε επανερχόμαστε στα οικονομικά, που λέγαμε.

Για ποιό λόγο να γράφουμε;
Εκ του ασφαλούς διεύρυνση της μοναξιάς μπροστά σε υγρούς κρυστάλλους, θα πει κάποιος. Μια αδηφαγία για εύκολη δημοσιότητα, ενδεχομένως. Ματαιοδοξία, ίσως. Το κενό στη βιτρίνα του διαδικτύου, μπορεί.
Δεν διαψεύδεται πλήρως κάτι από αυτά, αλλά ισχύει και η άλλη άποψη.
Στο κάτω κάτω η ίδια ακριβώς πράξη μπορεί να γίνει με τελείως διαφορετικές προθέσεις κι αισθήματα.
Ο ερασιτέχνης μοιάζει με τον εραστή. Αυτή καθ'αυτή η συνουσία μπορεί να είναι απότοκο γνησίων αισθημάτων για τον ερωτικό σύντροφο ή ένα "ξαλάφρωμα", έτσι επειδή χρειάζεται κι αυτό.
Τον κάθε δρόμο τον τραβάς για τους δικούς σου λόγους με τη δική σου όρεξη.

Επειδή έγινε λόγος για τη ματαιότητα, στην εικόνα υπάρχει το μυθικό κινηματογραφικό πλάσμα από την ταινία του Ακίρα Κουροσάβα "Ο θρόνος του αίματος". Από τις μνημειώδεις ταινίες που διανεμήθηκαν ως προσφορές σε περιοδικά. Όσοι προλάβαμε τις πήραμε.