Φιντείας

Κομίζω γλαύκα εις Αθήνας... Carry coals to Newcastle...

Η Φωτό Μου
Όνομα:
Τοποθεσία: Thessaloniki, Greece

Τετάρτη, Μαΐου 16, 2012

Ξανά τα ίδια



Δέχομαι να πέσουμε όλοι στον γκρεμό, αρκεί να φταίνε οι άλλοι κι όχι εγώ.

Δεν συμφωνώ εύκολα στο να σωθούμε, αν τα εύσημα της σωτηρίας δεν θα δοθούν μόνο σε μένα.

Αυτό το σχήμα που εμπεριέχει μια ψυχοπαθολογική ανωριμότητα μας χαρακτήρισε πολλές φορές στη ιστορία.

Ήθελα να ήξερα αν το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών δεν διαφέρει από αυτό των προηγουμένων τι θα γίνει.

Αυτή τη φορά το εκλογικό σώμα έδειξε μια αλλαγή, έστω και απελπισμένη.
Δεν αλλάζουν οι ηγέτες.

Δεν μπορώ να γράψω περισσότερα.

Κατάθλιψη και υπομονή.

Τετάρτη, Μαΐου 09, 2012

Ρήγμα στο τείχος


Μετά 38 χρόνια μεταπολιτευτικής ιστορίας, το εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει για πρώτη φορά ότι η λαϊκή εντολή δεν είναι ανεξάρτητη των κινήσεων των κυβερνόντων. Έως τώρα, όλοι συνηθίσαμε σε μια διπολική κατάσταση σχεδόν οικογενειακού δικομματισμού, η οποία διαιωνιζόταν ανεξαρτήτως πράξεων και τήρησης των υποσχέσεων.
Το γεγονός είναι χαρμόσυνο, αλλά κατά τη γνώμη μου στενά περιχαρακωμένο στην ημέρα των εκλογών, για την ώρα. Εννοώ ότι μετά την καθυστερημένη έστω ωρίμανση του μεταπολιτευτικού εκλογικού σώματος (38 ετών!) η οποιαδήποτε στιγμιαία χαρά δεν συνεπάγεται κατ' ανάγκην αισιοδοξία. Η ωριμότητα σημαίνει (και επιτάσσει) μια διεισδυτική ματιά πίσω από τα φαινόμενα και την εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων ή ερωτημάτων.
Με βάση λοιπόν το αριθμητικό αποτέλεσμα σκέφτομαι:
Σίγουρα δεν μιλάμε με βεβαιότητα για μια ακραιφνή φιλοαριστερή στροφή των ψηφοφόρων. Η προτίμηση είχε σε μεγάλο βαθμό τιμωρητικό χαρακτήρα προς τους έως τώρα "μεγάλους" παρά μια ξαφνική αλλαγή κοσμοθεωρίας και προσδοκιών. Απόγνωση (για την καθημερινότητα) και  αποστροφή (για τους πρώτους) ήταν μάλλον τα αυθεντικά κίνητρα των ψηφοφόρων.
Από την άλλη, η απρόσμενη είσοδος μιας λαϊκιστικής ακροδεξιάς στη βουλή υποστηρίζει ακόμη περισσότερο το στοιχείο της απόγνωσης και του πολιτικού πειραματισμού. Η ανορθόγραφη άκαμπτη διαταγή κάποιων "υπερελλήνων" (εγέρθητο ή κάπως έτσι) μιλάει από μόνη της.
Αυτός ο συνδυασμός της στροφής προς την αριστερά (όχι την παραδοσιακή) και του ακροδεξιού στοιχείου με μεταφέρει στην περίοδο της κατοχής. Ένας κατακτητής (στρατιωτικός τότε, οικονομικός τώρα), ένα νεοσύστατο μαρξιστικό κόμμα (τότε το ΚΚΕ, σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ), μια εγκαταλείπουσα τη χώρα βασιλική οικογένεια (τότε) και κυβερνήσεις-εντολοδόχοι (τώρα) και η ανάπτυξη της άκρας δεξιάς (δράση-αντίδραση;) μου δημιουργούν την υποψία ότι οι ψηφοφόροι διακατέχονται από αίσθημα ξένης κατοχής και ταυτόχρονης εγχώριας εγκατάλειψης.
Ωστόσο, ήταν οι πιο ήρεμες εκλογές απ' όσες θυμάμαι. Φαίνεται ότι ο υποβόσκων θυμός εξάλειψε τον άλλοτε ενθουσιώδη αναβρασμό και διχόνοια μεταξύ των ψηφοφόρων. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων αυτή τη φορά δεν φάνηκε να ακολουθεί τον δρόμο του "Διαίρει και βασίλευε".
Για τη συνέχεια, απλώς περιμένω κι αναρωτιέμαι.
Ήδη από τις αρχές του εικοστού αιώνα ο κόσμος αρχίζει ν' ακολουθεί έναν διαχωρισμό όχι εθνών, αλλά οικονομικών επαρχιών. Ισχυρά οικονομικά κέντρα ανά τον κόσμο, όπου η έννοια της εθνικής ταυτότητας είναι απλό ζήτημα νομισματικής μετατροπής δεν πτοούνται από το λάβαρο που υψώνει ο κάθε κυβερνήτης. Η δική μας κρίση δεν είναι ένα απλό τοπικό φαινόμενο.

Σκέψη και επαγρύπνηση χρειάζεται.

Μην ξεχνάμε τη θλιβερή πρόβλεψη του θεωρητικού του ναζισμού Αλφρέδου Ρόζενμπεργκ, ο οποίος διατύπωσε πως «σε κάθε χώρα θα βρούμε αρκετά φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα να κάνουν τη δουλειά μας»

Παρασκευή, Μαΐου 04, 2012

Τελική (αρχική) ευθεία

(δεν είναι καιρός για τέτοια)


Τελική ευθεία εκλογών.

Για μια ακόμα φορά όλοι μιλάνε για μια καινούρια αρχή. Ακόμα κι αυτοί που δοκιμασμένα έμειναν στα παλιά τους και μας οδήγησαν εδώ που είμαστε ή συνέβαλλαν σ' αυτό.

Δυστυχώς, βλέπω ακόμα ανθρώπους  με φανατισμό κάτω από την εξέδρα.
Κάποτε ο Νίκος Δήμου είχε γράψει σε εφημερίδα  "δεν έχω δει άνθρωπο φανατικό που να είναι ταυτοχρόνως και έξυπνος" (κάπως έτσι, δεν θυμάμαι ακριβώς).
Σίγουρα το ξέφρενο πανηγύρι των μεθυσμένων από τις υποσχέσεις οπαδών δεν υπάρχει σ' αυτές τις εκλογές, αλλά ακόμα υπάρχουν οι ζητωκραυγές για αλλαγή σε κάτι που δεν φαίνεται ν' αλλάζει.

Τι να πω;
Καλή φώτιση και καλό κουράγιο από τη Δευτέρα.

Δεν είναι καιρός για τέτοια, όπως έγραψα κάτω από τη φωτογραφία.
Αυτοβούλως δουλοπάροικοι.