Φιντείας

Κομίζω γλαύκα εις Αθήνας... Carry coals to Newcastle...

Η Φωτό Μου
Όνομα:
Τοποθεσία: Thessaloniki, Greece

Παρασκευή, Ιανουαρίου 18, 2008

Ίδιες ανάγκες

Τις προάλλες βρεθήκαμε με τον zkeramid.
Είχαμε μια καλή συζήτηση, κάτι που συνήθως συμβαίνει. Αυτό που πάντα μου άρεσε στη συζήτηση με τον zkeramid ήταν και παραμένει ο υγιής αντίλογος. Βρίσκω ότι είναι ωραίο και οφέλιμο το να διαδραματίζεται το δίπολο Θέση-Αντίθεση μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων χωρίς πάθη, εκνευρισμούς και προσβολές. Μάλιστα, αν το καλοσκεφτούμε, ο ουσιαστικά κερδισμένος είναι αυτός που έχασε το παιχνίδι των επιχειρημάτων, διότι αυτός άφησε τη συζήτηση έχοντας νέα γνώση ή νέα σκέψη.
Κάποιες φορές, όμως, η συζήτηση γίνεται ή την κάνουμε εύκολη. Σημαίνει ότι περιστρεφόμαστε γύρω από θέματα στα οποία συμφωνούμε πλήρως κι οι δύο. Τότε λαμβάνει χώρα μια καλή αν και τεμπέλικη κατάσταση στην οποία πρωτοστατεί η εκατέρωθεν επιβεβαίωση της ορθότητας των λεγομένων του συνομιλητή και μια βαθύτερη ικανοποίηση για το ότι...ωραία τα λέμε κι οι δύο (καλή παγίδα).
Εξ' αιτίας του γόνιμου αντιλόγου με τον συγκεκριμένο φίλο, πολλές φορές όταν φθάναμε στο σημείο της συμφωνίας προσπαθούσαμε να κάνουμε αντίλογο ακόμα και με τον εαυτό μας προκειμένου να τελειώσει η συζήτηση με κάτι νέο, έστω και ένα νέο αναπάντητο ερώτημα.
Η συζήτηση, λοιπόν, αφορούσε την προσκόλληση των ανθρώπων στην καλοπληρωμένη μελλοντολογία των μέντιουμ, αστρολόγων, καφετζούδων κ.λ.π.
Φθάσαμε στο σημείο να τεμπελιάζουμε συμφωνώντας για την απόσταση που υπάρχει μεταξύ των γητευτών του μέλλοντος και του παρελθόντος και ημών των...επιστημόνων (προσπαθούμε τουλάχιστον).
Φθάσαμε στο σημείο να συμφωνούμε (πάλι) ότι η ανάγκη του ανθρώπου για ένα αίσθημα ασφάλειας σχετικά με τα μελλούμενα υπερβαίνει τη λογική και φυσικά την επιστήμη.
Είναι ισχυρή, λοιπόν, η ανάγκη για γνώση του μέλλοντος με την επακόλουθη ασφάλεια, για το ότι τουλάχιστον μπορώ να προετοιμαστώ γι' αυτό που έρχεται.
Οι σπίθες του αντιλόγου άρχισαν με τρόπο αδρό να εμφανίζονται με φράσεις όπως: "ο ντετερμινισμός είναι πραγματικότητα ή ανάγκη;"
"Η ανάγκη για πρόβλεψη του μέλλοντος αφορά και τους επιστήμονες και το μόνο που διαφέρει είναι η μέθοδος".
"Εμπιστευόμαστε τις ικανότητες ενός επιστήμονα χωρίς πάντοτε να είμαστε πάντοτε σε θέση να τις αξιολογήσουμε και να τις κατανοήσουμε, όπως ακριβώς και τα δήθεν χαρίσματα του μελλοντολόγου".
"Τελικά όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες".
Προσπαθήσαμε αρκετά να αναλύσουμε και να απαντήσουμε τέτοια ερωτήματα.
Κάπου στο τέλος θέσαμε το ερώτημα για το αν στην περίπτωση που θα ήταν μαζί μας ένας αυτοτιτλοφορούμενος "χαρισματικός μελλοντολόγος" θα μπορούσε να είχε συμμετοχή σε μια τέτοια συζήτηση. Θα δεχόταν ν' αμφισβητήσει τον εαυτό του; Θα του προκαλούσε συναισθηματική δυσφορία ή έξαρση μια τέτοια αμφισβήτηση;
Το βέβαιο είναι ότι φθάσαμε στο ωραίο σημείο της από κοινού και διά του αντιλόγου αναζήτησης μετά από ένα ξεκούραστο διάλειμμα απόλυτης συμφωνίας.
Αυτό είναι σίγουρα μέσα στις δικές μας ανάγκες.

Δικαιολογίες

Αλλαγή πόλεως, δύο μετακομίσεις, διάφορα προβλήματα υγείας με συγγενικά πρόσωπα και άλλες υποθέσεις που έπρεπε να ταχτοποιηθούν νομίζω ότι είναι μια καλή δικαιολογία (καλή πρόφαση τουλάχιστον) για την απουσία μου.

Πάντως το blog είναι εξάρτηση, όπως γράφει κι ο Doncat (ο τέως Doncat, έστω).
Δύσκολα έρχεται η πλήρης αποτοξίνωση.
Το θέμα είναι ότι αρκετοί φίλοι, δικτυακοί και μη, συμβάλλουν στο να θυμάσαι αυτό που άρχισες και να μην απεξαρτηθείς.
("Δεν υπάρχει πια ο Φιντείας", "τι κάνεις, δεν γράφεις;", και άλλα τέτοια)
Η νικοτίνη της οθόνης περιμένει τον χρήστη της.
Πάλι εδώ, λοιπόν.