Βρέθηκα στο εκκλησάκι του Προφήτη Ελισσαίου στην Πλάκα για τους Χαιρετισμούς.
Χτίστηκε κάπου στον 16 ή 17ο αιώνα.
Ο χώρος ήταν ιδιωτικός και ανήκε στην Αθηναϊκή οικογένεια των Χωματιανών.
Κατά το 1943 ο τότε ιδιοκτήτης του χώρου αντιπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού Ηρακλής Καζάκος φοβούμενος ότι θα χάσει το οικόπεδο προχώρησε στην κατεδάφιση του Ναού.
Με τις προσπάθειες της εταιρίας Παπαδιαμαντικών Σπουδών, του Δήμου Σκιάθου, αλλά και του Πανεπιστημίου Αθηνών το εκκλησάκι αναστηλώθηκε το 2005.
Στο εκκλησάκι λειτούργησε ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς ενώ για χρόνια δεξιός ψάλτης ήταν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και αριστερός ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης. Λογοτέχνες όπως ο Παύλος Νιρβάνας και ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου πέρασαν από το εκκλησάκι προσθέτοντας την παρουσία τους στη διαχρονική συνάντηση.
Η εικόνα του ναού και η ησυχία του περιβάλλοντος χώρου κατά τις εσπερινές ώρες έφερναν κάτι από τα περασμένα χρόνια στην παρούσα στιγμή. Κάτι που να σου δείνει ότι ο χρόνος με τη φθορά του δεν πέρασε. Δεν υπήρχαν τα ηλεκτρονικά καντήλια που τα βλέπεις σε κάποιους μεγαλόσχημους ναούς. Εκεί που χωρίς τη ΔΕΗ λειτουργία δεν γίνεται.
Έβλεπα και αρκετούς που φωτογραφίζανε στο προαύλιο.
Τα κεριά, τους άρτους, την όλη ατμόσφαιρα.
Αυτό που θα έπρεπε να ήταν η μόνιμη κατάσταση γίνεται τώρα κάτι που πρέπει να φωτογραφηθεί, διότι δεν θα το έχουμε πολύ συχνά. Ασφαλώς δεν φταίνε οι φωτογράφοι. Αυτοί καλά κάνουν και απαθανατίζουν κάτι που σε λίγο θα πεθάνει.
Ο Ναός της αγρυπνίας παραμένει σε πείσμα του ύπνου της ακαλαισθησίας.
(στις φωτογραφίες είναι ο Ναός όπως τον φωτογράφησα το περασμένο καλοκαίρι)
