Επιστροφή στα θρανία. Η ποδιά είναι μακριά.

Άνοιξαν τα σχολεία. Οι μαθητές χωρίς βιβλία μ' ένα εκπαιδευτικό σύστημα που σε ό,τι αφορά τη μετέπειτα επαγγελματική αποκατάσταση δεν φαίνεται να υπόσχεται και πολλά.

Θυμήθηκα τα χρόνια που ήμουν μαθητής του δημοτικού σχολείου. Αγοράζαμε τετράδια, γομολάστιχες, χρωματιστά μολύβια και φυσικά τη σχολική ποδιά.
Όλοι με τις ποδιές. Όλοι ομοιόμορφοι.
Ύστερα ήλθε η άλλη πολιτική γραμμή. Εκείνη της απελευθέρωσης. Έπρεπε, έλεγαν, οι μαθητές ν' απελευθερωθούν από τη στρατιωτικοποίηση της σχολικής ζωής. Το γεγονός καλωσορίστηκε τότε από τους αυτοαποκαλούμενος προοδευτικούς ως χαρμόσυνο.
Είναι πολλά χρόνια τώρα που σκέφτομαι ότι αυτή η "απελευθερωτική" κίνηση επεφύλασσε άλλες αλυσίδες, ένα άλλο κούρσεμα της ανθρώπινης ελευθερίας, για το οποίο ο σιδηροδέσμιος προϋπέγραψε και μάλιστα εν εξάλλω χαρά.
Η σκιά της μέλλουσας αλυσίδας φαινόταν αχνά, αλλά σήμερα φάνηκε ολοκάθαρα.
Καταναλωτισμός εξ' απαλών ονύχων.
Με άλλα λόγια, αγοράζετε μετά μανίας από τα γεννοφάσκια σας.
Αυτή ήταν η αθέατη γιγαντιαία προτροπή πίσω από τη δήθεν απελευθέρωση. Η σκλαβιά του ψυχοφθόρου (ψυχοκτόνου;) καταναλωτισμού και της ξιπασιάς ήταν η κινητήρια δύναμη της "αποδέσμευσης" από την ομοιομορφία της ποδιάς. Ο ανταγωνισμός του πιο ακριβοπληρωμένου περιτυλίγματος του σώματος ήταν ο προβατόσχημος λύκος που λούφαζε ύπουλα έως ότου η υποδοχή του ολοκληρωθεί.
Πιο πριν, το φτωχό παιδί είχε την ίδια εμφάνιση στο σχολικό περιβάλλον με το πλούσιο.
Στο σχολικό περιβάλλον δεν είχε και δεν έπρεπε να είχε σημασία η οικονομική προέλευση του μαθητή. Η διάκριση του τελευταίου σ' ένα περιβάλλον ισοτιμίας θα γίνει με δύο τρόπους: την επίδοση και τη διαγωγή. Όχι με τα λεφτά των γονέων.

Σήμερα, το σχολικό περιβάλλον γίνεται η δικτατορική πασαρέλα των οίκων μόδας, των δεκάδων διαφορετικών χρυσοπληρωμένων κομμώσεων και των πολλών άχρηστων και εύθραυστων μπιχλιμπιδιών που αλίμονο σ' αυτόν που δεν διαθέτει.
Πολλές φορές, όταν έλεγα τέτοιες απόψεις σε φίλους μου τους έβλεπα ν' απορούν. "Παράξενο για σένα να έχεις τόσο συντηρητικές θέσεις", έλεγαν.

Όμως το νέο δεν ταυτίζεται κατ' ανάγκη με το καλύτερο.

Η πρόοδος είναι αλλαγή, αλλά η αλλαγή δεν είναι πάντα πρόοδος.