Σχιζοφρενείς "δολοφόνοι"

Κατά τον Μεσαίωνα υπήρχαν οι κήρυκες της δαιμονοληψίας.
Οι ψυχικώς πάσχοντες ήταν δαιμονισμένοι και έπρεπε να καούν, ώστε να λυτρωθούν (οι ίδιοι; η κοινωνία;) από το δαιμόνιο.
Στις μέρες μας η ψυχιατρική "κατάρτιση" της κοινής γνώμης βασίζεται περισσότερο σε νέους κύρηκες, όπως διάφοροι σκηνοθέτες, που εμπνεόμενοι από τη ζωή κάποιων κατά συρροήν δολοφόνων, μεταφέρουν "διαγνωστικά" συμπεράσματα μ' έναν ασφυκτικό μανδύα κινδυνολογίας.

Έτσι, μία από τις πρώτες ταινίες τρόμου με αντικείμενο τα εγκλήματα του Edward Gein γυρίστηκε το 1974 από τον Tobe Hooper με τίτλο "The Texas Chainsaw Massacre" και στην ελληνική του απόδοση ο τίτλος ήταν "Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι".
Ο όρος "Σχιζοφρένεια" πέρασε με πολλά τρομακτικά εφέ στη συνείδηση των θεατών ως κάτι σύμφυτο με πριόνι και ανθρωποσφαγή.

Η κοινή γνώμη ουδέποτε προβληματίστηκε για την ψυχοπαθολογία των τόσων δημίων και βασανιστών που όμως εκτελούν τα "καθήκοντά" τους κατ'εντολήν ανωτέρων "φυσιολογικών" ανθρώπων και που έδρασαν κατά τον Μεσαίωνα, αλλά και στα επόμενα χρόνια έως και στις μέρες μας.
Φαίνεται ότι όταν ο ακρωτηριασμός, η εκδορά και γενικώς η πρόκληση σωματικής βλάβης γίνεται μεθοδευμένα και για έναν "υψηλό" σκοπό τότε η ψυχοπαθολογία αθωώνεται.

Ακόμα και σήμερα ο όρος "τρελός" φέρνει στο νου του αδαούς εικόνες φρίκης και ανείπωτης σωματικής κακοποίησης.

Ενώ ένας άνθρωπος με παρανοειδή διαταραχή προσωπικότητας μπορεί να "προκόψει" (πλουτίσει) στην κοινωνία με την καχυποψία και τη μνησικακία του προς τους άλλους, ο αποδιοπομπαίος τράγος γίνεται ένας πάσχων από σχιζοφρένεια με σοβαρή έκπτωση λειτουργικότητας.

Οι κατά συρροήν δολοφόνοι έχουν βεβαίως μια βαθιά ψυχοπαθολογία, η οποία όμως δεν ταυτίζεται κατ' ανάγκη με τη σχιζοφρένεια ούτε με τη μανία.

Μια επιστημονική προσέγγιση του ζητήματος βρίσκεται εδώ

Στην τελευταία φωτογραφία θ' ανεβάσω ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο από διαμαρτυρία κατοίκων του Ευόσμου Θεσσαλονίκης το 2007 όταν σε προστατευόμενο οικοτροφείο της περιοχής εγκαταστάθηκαν άκακοι ψυχικώς πάσχοντες. Τα πράγματα εξομαλύνθηκαν όταν αργότερα η γνώση θεράπευσε τη φαντασία (των κατοίκων).