Τα όνειρα
Μετά καιρό ξαναείδα για πολλοστή φορά την ταινία του Ακίρα Κουροσάβα "Τα όνειρα".
Μια σειρά μικρών επεισοδίων (ας το πούμε έτσι) τα οποία ένα προς ένα περιγράφουν με τρόπο πραγματικά ποιητικό όλα τα εκούσια λάθη που κάνει ο άνθρωπος με τελικό αποτέλεσμα την καταστροφή του.
Στο τέλος υπάρχει μια ωραία απάντηση σε όλα αυτά.
Αυτό που εγώ επισημαίνω στην συνολική θέση του αείμνηστου σκηνοθέτη είναι αυτό που ο ίδιος ονομάζει "Ανθρώπινη βλακεία". Αυτός ο όρος βρίσκεται σε σημεία που οι περισσότεροι, ίσως από συνήθεια και ευκολία, θα λέγαμε "Ανθρώπινη κακία".
Περνιέται το μήνυμα ότι ο άνθρωπος δεν είναι από τη φύση του κακός, αλλά μπορεί να γίνει τόσο βλαξ που να προκαλεί τον όλεθρο.
Είναι μια άποψη που με συγκινεί.
Η βλακεία βεβαίως μπορεί να είναι απότοκο τόσων παθών που να είναι εξαιρετικά δύσκολη (όχι ακατόρθωτη) η απομάκρυνση από αυτή.
Μεγάλο θέμα.
Πάντως ο ανατολίτης δημιουργός έχει θέσεις που πολλά μας θυμίζουν.
Αμαρτίας νεότητος μου και αγνοίας μου μη μνησθής.
Ψαλμός ΚΔ’. 24
Το έγραψε ο Finteias | 11:09 π.μ.
18 Comments:
«Η βλακεία είναι μια ρωγμή στο κρανίο και η κακία δεν αργεί να περάσει μέσα από αυτή» είπε κάποιος σοφός -και δε θυμάμαι ποιος...
:-)
@ Rodia
Rodia καλώς ήλθες, ως σχολιάστρια.
Δεν είχα σκεφτεί τον συνδυασμό των δύο.
Καλή παρέμβαση.
Όποιος και να το είπε σκεφτόταν παραγωγικά.
Σε χαιρετώ.
Εκπληκτική ταινία όντως!
Νομίζω πια πως ζούμε την εποχή του Οργουελ.
Και σε αυτή την εποχή τα όνειρα απαγορεύονται!
Αυτό πρέπει να αλλάξουμε!
@ Stavros Katsaris
Τα όνειρα απαγορεύονται ακόμη και τις κυριακές.
Θα επανέλθουμε, πιστεύω.
Τα όνειρα θα ξαναβγούν στην επιφάνεια όταν θα συνειδητοποιήσουμε ότι ο άκρατος ρεαλισμός είναι το πιο άπιαστο όνειρο.
Να είσαι καλά.
Ασκούμενη στην Ταπείνωση εγώ,να ομολογήσω πως εσύ ''για πολλοστή φορά'', κι εγώ ουδεμία.
Τώρα εύστοχο βρίσκω το συνδυαστικό σχόλιο της Ροδιάς,μα δεν ξέρω τι συμβαίνει στην πραγματικότητα..
Εκεί νομίζω πως η βλακεία και η κακία έχουν γραμμή,νοητή μεν,πλήρως διαχωριστική δε...
''Αφορισμός'',που εμένα με βρίσκει σύμφωνη,είναι πως οι βλάκες ως άηττητοι,είναι δυνάμει επικίνδυνοι.
Πάντα!!
Χαιρετώ Φιντεία!
@ apousia
...και κάτι ακόμη που καλό είναι να θυμόμαστε.
Η βλακεία είναι μια δύναμη σχεδόν ακατανίκητη.
Ευτυχώς όχι τελείως.
Αντιχαιρετώ!
Φιντεία, ομολογώ οτι δεν είχα σκεφτεί ποτέ να δω την (πολυαγαπημένη) ταινία με ΑΥΤΟΝ τον τρόπο!
Ηθελα να πω οτι συχνά στη ζωή μου σκέφτηκα οτι την κακία μπορώ να την αντέξω KAI να την αντιμετωπίσω, τη βλακεία όμως όχι...
Παραξενεύομαι ακόμα, που ένα τοσο απωθητικό χαρακτηριστικό, κάνει όμως τον κάτοχό του πολύ δυνατό, σχεδόν ανίκητο, και παράλληλα ευτυχισμένο, διότι δεν αντιλαμβάνεται το τι συμβαίνει...
Να πω οτι ζηλεύω? Ψέμα θα ήταν. Αλλά να, ώρες ώρες τρομάζω που βλέπω να γίνεται ακριβώς αυτό που λέει η Ροδιά, η βλακεία κάνει τον κάτοχό της κακό...
Πολλά είπα, κατάλαβες νομίζω.
@ lemon
Κατάλαβα καλά. Έχω σκεφτεί αρκετές φορές ότι υπάρχουν περιπτώσεις που το ακαταλόγιστο μπορεί να είναι πιο επικίνδυνο από την κακή πρόθεση. Το να πράττει κάποιος το κακό πιστεύοντας ακράδαντα ότι είναι καλό ή και ωφέλιμο για τον εαυτό του και τους άλλους, μας οδηγεί στο να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για αλλαγή. Στην περίπτωση των κακών προθέσεων έχουμε τουλάχιστον ένα ίχνος αυτογνωσίας.
Ο θώρακας της βλακείας που..."προστατεύει" αυτόν που τον έχει από το να αντιλαμβάνεται το τι συμβαίνει, όπως είπες, μπορεί να προκαλέσει τον τρόμο.
Φιντεία δεν ξέρω αν φοβάμαι κάτι περισσότερο απο την βλακεία. Θεωρούμε τη βλακεία απότοκο αδυναμίας (του νου). Ανικανότητα σύλληψης του κόσμου. Η βλακεία όμως είναι συχνά και άλλα πολλά. Είναι ας πούμε κακή παιδεία.
Είναι ψυχοπαθολογία (μεγάλη λέξη και αυτή)
Είναι πεποίθηση περί του ορθού (αυτό κυρίως!)
Περνάει σαν οδοστρωτήρας και σαρώνει τα πάντα, ανεπαισθήτως ... το βλάκα τον συγχωρείς αυτοδικαίως.
@ Eleni63
Συμφωνώ με την αξία της παιδίας, αλλά δεν με καθησυχάζει η παρουσία της και μόνο.
Θυμάμαι ότι οι τελειώσαμε σχολεία στα οποία διδασκόμασταν ανθρωπιστικές αξίες, αλλά μετά το πέρας της εκπαίδευσής μας βρεθήκαμε σε κόσμο που δεν ήταν αντίγραφο αυτών που διαβάσαμε.
Η πεποίθηση περί του ορθού, που γράφεις, είναι άραγε διδακτή διανοητικά;
Γεια σου, Φιντεία!
Κατ' αρχήν μου θύμισες μία μαγική ταινία και σ' ευχαριστώ. Ξαναπλημμύρισαν το νου μου εικόνες...
Κατά δεύτερον, δεν μ' αρέσει ν' αποκαλώ εύκολα τον άλλον βλάκα, διότι ανησυχώ έντονα για την ενδεχόμενη δική μου βλακεία.
Η αλήθεια πάντως είναι -από εμπειρία-, πως αυτοί που κάνουν "κακίες", τις κάνουν συνήθως από βλακεία. Πολύ δύσκολα συναντάς καθαρόαιμη, αυθεντική κακία ή καθαρόαιμο, αυθεντικό κακό. Στις ταινίες περισσότερο...
Η βλακεία συνήθως έγκειται στην ανικανότητα σύλληψης της συνολικής εικόνας των πραγμάτων και κατ' επέκταση στον υπερτονισμό μίας παραμέτρου, που συχνά είναι αμελητέα.
Και δη με θέρμη... Ναι, η βλακεία θέλει και θέρμη για να επωαστεί καλά...
@ synas
Το ζήτημα της καθαρόαιμης κακίας, που αναφέρεις, είναι νομίζω αυτό που θίγεται από τον σκηνοθέτη. Οτι μάλλον δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.
Η θέρμη με την οποία επωάζεται η κακία είναι ένα άλλο καλό ζήτημα. Δεν σκέφτηκα να το θίξω, αλλά τώρα που το λες με προβληματίζει κάπως.
Είναι η βλακεία διδακτή;
Καλό θέμα για post.
Καλημέρα
«Ναι, η βλακεία θέλει και θέρμη για να επωαστεί καλά...»
...και η ανθρώπινη κατάσταση τα περιλαμβάνει και τα δυο: είμαστε όλοι εν δυνάμει βλάκες.
@ mariosp
Σωστή παρατήρηση.
Μην το ξεχνάμε αυτό.
Όταν διαβάζουμε περί βλακείας, οι περισσότεροι νομίζουμε ότι δεν είμαστε.
Καλύτερα να προσέχει κάποιος.
Γεια σου mariosp.
Πιστεύω ότι το κακό είναι έξω απο τη φύση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος γεννιέται καλός, κατέχει την αλήθεια, αλλά μεγαλώνοντας κλείνεται σ' ένα κόσμο υποκειμενικότητας. Υποκειμενική αλήθεια, υποκειμενικές αξίες, υποκειμενικό κόμος, η "ηθική παράνοια" που ανέφερε πρόσφατα ο καθηγητής μου.Ο άνθρωπος κάνει το κακό γιατί πιστεύει ότι θα ωφελήσει μακροπρόθεσμα ή βραχυπροθεσμα. Ο άνθρωπος κάνει κακές πράξεις αλλά δεν πιστεύω ότι πρέπει να χαρακτηρίζεται στο σύνολο του "κακός". Μας αρέσει να κρίνουμε, να κατακρίνουμε, να θεωρούμε εαυτούς "ιδιαίτερους", να παραπονούμαστε για όλα τα δεινά της μοίρας μας, να βρίσκουμε ενόχους και γενικά να καθορίζουμε τα παντα με βάση την υποκειμενικότητα μας. Και η βλακεία τι είναι? Το υπόστρωμα της κακίας? Και κακία τι είναι? Πιστεύω ότι κακία είναι η απομάκρυνση απο την αλήθεια που υπάρχει μέσα μας και γύρω μας!
@ efrosini
Μένω στην παγίδα του υποκειμενισμού.
Τον διαφορετικό υποκειμενισμό να μην τον θεωρούμε βλακεία.
Συμφωνώ ότι στο σύνολό του ο άνθρωπος δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται "κακός".
πάντως κατά τον Einstein το συμπαν εχει τέλος, η βλακεία όχι. Είναι απέραντη.
@rodia
πολυ ευστοχο!
efrosini said...
Πιστεύω ότι το κακό είναι έξω απο τη φύση του ανθρώπου.
Είναι όντως? Η μια ζωη κυνηγαμε με την παιδεια και την αγαπη να μην αφησουμε τον ανθρωπο να εκδηλωσει την κακια? και χωρις πολλα περιθωρια επιτυχιας.
@ Φιντείας
Φιλε μας μας εβαλες σε σκεψεις...
@ silk123
κι εσείς βάλατε σε σκέψεις εμένα.
Είτε το κακό είναι, είτε δεν είναι στη φύση του ανθρώπου, η επιτυχία προς την άλλη μεριά είναι μικρή.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home