Δεν μου αρέσει
Με τους καλούς ανθρώπους τα πάμε όλοι καλά. Το ζήτημα, βεβαίως, είναι το πώς ορίζεται ο καλός, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Με τους κακούς (κι εδώ χρειάζεται ορισμός) ομολογώ πως το μόνο που κάνω είναι να τους αποφεύγω, όσο μπορώ. Για κάποιον λόγο, δεν μου προκαλούν κάτι το αφόρητο. Θέλω μόνο να είναι μακριά μου. Η ίδια τους η ύπαρξη, όταν τη σκέφτομαι δεν μου προκαλεί τάση για έμετο κ.λ.π. Με τους κακούς ίσως το αίσθημα που επικρατεί στους περισσότερους από μας είναι ο φόβος.
Αυτό που με τίποτα δεν αντέχω είναι το "τίποτα". Μιλάω για ανθρώπους άχρωμους, άοσμους, άγευστους, ανέκφραστους, χλιαρούς.
Τη μοναξιά την αντέχω και πολλές φορές την επιζητώ. Όταν όμως βρίσκομαι με κάποιον που η ίδια του η ύπαρξη με καταδικάζει σε μοναξιά τότε αυτό που νιώθω είναι πολύ βαρύ. Δεν ξέρω πώς να το εκφράσω, αλλά θα έλεγα ότι είναι η ανυπαρξία που γίνεται ύπαρξη, χωρίς να χάνει τις ιδιότητές της. Που θα πει ότι βρίσκεσαι ενώπιον υπαρκτού ανθρώπου, στον οποίο δεν βλέπεις καμία έκφραση, καμία αντίδραση κι από χιούμορ...ούτε κατά διάνοια.
Όσες φορές ήρθα σε επαφή με τέτοια άτομα (πάντα λόγω ανάγκης και συνθηκών) έδινα απλώς μια μάχη με τον χρόνο. Πότε να περάσει, να πάρει ο καθένας το δρόμο του.
Το θέμα είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι, όπως το λέμε απλά, "προκόβουν".
Κάποιος είχε μαζέψει αρκετά χρήματα σε κάποιο χρονικό διάστημα, όχι όμως επειδή ηδονιζόταν με το χρήμα (τουλάχιστον θα ένιωθε μια ηδονή), αλλά επειδή δεν ηδονιζόταν με τίποτα και για το τίποτα δεν χρειάζεται κάποιος να ξοδεύεται, οπότε αποταμίευε λόγω μιζέριας.
Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να είναι καλοί στη δουλειά τους, αρκεί η δουλειά να απαιτεί ένα είδος αυτοματισμού.
Όλα στη ζωή τους είναι κατά τα αναμενόμενα. Δεν αποκλίνουν ποτέ από το πρόγραμμα. Όχι όμως επειδή πιστεύουν στην αξία του προγράμματος, αλλά επειδή δεν υπάρχει κάτι που να κεντρίσει τα αισθήματά τους.
Οι βαρετοί άνθρωποι μου θυμίζουν την ισοηλεκτρική γραμμή στο ηλεκτροκαρδιογράφημα. Είναι απολύτως ευθεία, αλλά σημαίνει τον θάνατο.
Προτιμώ μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα που παλεύει με τις παρορμήσεις, παρά κάποιον που τίποτα δεν σαλεύει μέσα του.
Μπορεί να φαίνομαι λίγο αυστηρός. Καταθέτω απλώς προσωπικά συναισθήματα. Το ότι κάποιος είναι χλιαρός και βαρετός δεν σημαίνει καθόλου ότι πρέπει να τιμωρείται.
Αν όμως θα ήθελε κάποιος να τιμωρήσει εμένα και είχε τη δύναμη να το κάνει, τότε σίγουρα θα με υποχρέωνε να συναναστρέφομαι δια βίου με τέτοια άτομα.
Το έγραψε ο Finteias | 6:53 μ.μ.
23 Comments:
''Φλέβα η ζωή,που γρήγορα χτυπά!''
Δεν ξέρω τι σου λέει ο στίχος αυτός,φίλε Φιντεία,κι αν τον βλέπεις ασύνδετον με το πολύ ενδιαφέρον θέμα σου.
Κάτω από το δικό μου πρίσμα,είναι απεικονιστικός.
Λιτά μα ξεκάθαρα περιγράφει,ποιό πρέπει να είναι το ζητούμενο,όχι μόνο από όσους συναναστρεφόμαστε,μα κι από τον ίδιο τον εαυτό μας κυρίως!
Χρειάζεται ενέργεια,σπρώξιμο της σκέψης στην πράξη,πάθος,εγρήγορση,πλάνα,ακόμα κι αν είναι να μην τηρηθούν.
Κατάργηση του αυτοματισμού,κι ενός ιδιότυπου θα έλεγα ''αυτισμού''που συχνά απαντάμε στους γύρω μας.
Πάντα κάτι πρέπει να σαλεύει μέσα μας,πάντα κάτι πιο βαθύ που θα έρχεται ''ν'αγριέψει τα ήμερα'' κι όμως θα είναι καλοδεχούμενο,ακόμα κι αν κάποτε πονάει..
Θα πρέπει όλοι όπως λέει κι ο αγαπημένος μου ποιητής,''να βλέπουμε τα πράγματα, να σπαρταρούν σαν τα ψάρια,
που ένας μεγάλος άγγελος τραβά,
μαζί με τα δίχτυα των ψαράδων''.
Σου αφήνω τις σκέψεις αυτές,μαζί με την αγάπη μου!
@ apousia
Ο ιδιότυπος "αυτισμός" μου άρεσε ως παρομοίωση.
Ένας εγκλεισμός στα στενά σύνορα του εαυτού με λίγες γέφυρες επικοιωνίας με τους γύρω ανθρώπους μπορεί να χαρακτηρίζει αυτό που περιγράφω.
Καλησπέρα Απουσία.
Είχα καιρό να γράψω, αλλά ήταν λόγω άλλων υποχρεώσεων.
Geia sou Finteia. Sympasxo me ayta pou niotheis gia tin fyli ton Xliaron, ma kyrios me ta legomena sou gia tous "kakous". Dyskolo pragma na antistekese ston misanthropismo -kathimerini maxi.
@ Τάκης
Τάκη σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και για το σχόλιο.
Δύσκολα είναι και τα δύο.
Προσπάθησα να περιγράψω, συντόμως, το πώς βλέπω αυτή τη φυλή, που ωραία γράφεις.
Η μισανθρωπία όντως θέλει κι αυτή τη μάχη της.
Καλημέρα
Γειά σου Φιντεία!
Δεν τα έχουμε ξαναπεί,είμαι σχετικά νέα στην παρέα.
Νιώθω πολύ καλά αυτό που λες.Άνθρωποι που δεν έχουν όρεξη να ασχοληθούν με τη ζωή,ζουν απλώς γιατί δεν.. έχουν τίποτα άλλο να κάνουν!Βαριούνται,δεν έχουν όνειρα,σχέδια,ίσως να είναι θέμα δειλίας ή καθησυχασμού,δε ξέρω...
Ας είναι...Ο καθένας κάνει τις επιλογές του.Εξάλλου,έτσι ξεχωρίζουν οι άλλοι,αυτοί που κυνηγούν τη ζωή,που ρουφάνε κάθε της στιγμή!
@ sofi-k
Sofi, ούτε εγώ έχω δώσει ερμηνεία για το φαινόμενο. Φαίνεται ότι αυτό που λέμε "Βαριέμαι" έχει μεγάλη δύναμη.
Κάτι σαν τη δύναμη της βαρύτητας που μας τραβάει προς τα κάτω.
Η άνοδος θέλει προσπάθεια, αλλά εκεί είναι το ωραίο.
Σε καλωσορίζω στο "σπίτι" μου.
Χάρηκα για τη γνωριμία.
Γεια και χαρά.
Πρόσεχε τι εύχεσαι, γιατί εγώ τα σημειώνω αυτά, και όταν πας στην κόλαση, θα έχω φροντίσει έτσι ακριβώς να τιμωρηθείς για την ασέβεια που δείχνεις στους βαρετούς ανθρώπους...
Θα είμαι εκεί και θα σου μιλάω όλη μέρα για το ψάρεμα της πέστροφας στα σκωτικά υψίπεδα...
@ Zafiris
και μόνο με το σχόλιο και την ευρηματικότητά σου με στέλνεις στον παράδεισο από τώρα.
Το θέμα δεν μου αρέσει και τόσο.
Άκου ψάρεμα της πέστροφας!
θα προτιμούσα το κυνήγι της αρκούδας στο μπρίκι του Χατζηαβάτη.
@finteias: To "alexithimikos" sou leei tipote? Mporei na milas gia aftous.
@ Anonymous
Ανώνυμε, πολύ ωραίος χαρακτηρισμός.
Ποιός να είσαι άραγε;
Σωστά τα όσα έγραψες, τόσο για τους "κακούς" όσο και για τους βαρετούς...ισχύουν όμως σε μεγάλο βαθμό και για τους πάσης φύσεως ηλιθίους...
Οι επίπεδες ψυχές, είναι συναισθηματικά αποψιλωμένες, αδύναμες ν΄ αφουγκραστούν το κλάμα ή το γέλιο, δηλαδή τη ζωή...
Με αγάπη
Παράγραφος
Μ' αρέσουν πολύ οι σχολιασμοί σου αλλά πάντα έχω πρόβλημα με τους ορισμούς. Οπως είπες, ποιός είναι ο κακός ? ποιός ο καλός? ποιός ο βαρετός? Το αστείο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει τον εαυτό του αρνητικά και επιπλέον όλοι είμαστε πολύ "κριτικοί" με τους άλλους αλλά ποτέ με τον εαυτό μας και εν τέλει μήπως η δική μας συμπεριφορά προκαλεί συγκεκριμένες αντιδράσεις στους άλλους? δηλαδή μήπως κάποιος είναι "άοσμος" μόνο με κάποιους συγκεκριμένους και όχι με κάποιους άλλους? Πίστευω στη δράση και στην αντίδραση αρκεί να υπάρχει κάποιου είδους "χημεία" ανάμεσα στους δύο ή και περισσότερους της παρέας. Ολοι δέχονται και εκπέμπουν συναισθήματα.
@ efrosini
Καλή παρατήρηση.
Η στατιστική έχει τον λόγο, σε πρώτη φάση. Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, όμως, αν δύο ή περισσότεροι άνθρωποι καταφέρνουν να συναναστρέφονται χωρίς δυσχέρειες, τότε το όποιο πρόβλημα έχει λυθεί, ασχέτως με το πώς χαρακτηρίζονται από τους άλλους.
Οι ορισμοί, όπως επισημαίνεις είναι μεγάλο ζήτημα.
Καλημέρα
@ An-Lu
"για τους πάσης φύσεως ηλιθίους..."
-----------------------------------
Άλλο ένα σημείο που προκαλεί περισσότερο την ανία, παρά τον φόβο ή οτιδήποτε άλλο.
@ paragrafos
Ωραίος ο ορισμός της ζωής, Παράγραφε.
Να είσαι καλά.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Κάποιος πλαστογραφεί συστηματικά το νικ μου και γυρίζει δεξιά κι αριστερά και βρίζει τον κόσμο.
Σας παρακαλώ αν δείτε με το νικ μου υβριστικά, προκλητικά και άλλα συναφή λόγια, θεωρήστε ότι είναι πλαστά.
Με αγάπη
Παράγραφος ID – 19306342
ΥΓ. Αν μπορούσατε να διαδώσετε την παραπάνω ανακοίνωση σε ένα δυο γνωστούς μας, θα σας ήμουν ιδιαίτερα ευγνώμων.
@ paragrafos
Εντάξει Παράγραφε.
Θα έχω υπ'όψη μου.
Ευχαριστώ για την προειδοποίηση.
@ Socrates
Αγνοούσα το βιβλίο.
Ευχαριστώ πολύ. Θα το ψάξω.
Το ζήτημα των ορισμών αποδεικνύεται όντως σημαντικό (τι χαρακτηρίζουμε Α και τι Β).
Γειά σου Σωκράτη.
"Όσες φορές ήρθα σε επαφή με τέτοια άτομα (πάντα λόγω ανάγκης και συνθηκών) έδινα απλώς μια μάχη με τον χρόνο."
Αγαπητέ μου Φιντεία, με το κείμενό σου περιέγραψες μερικά χρόνια της ζωής μου. Και μέσα σ΄αυτή την κατάσταση δεν πάλευα μόνο με το χρόνο , αλλά και με τον εαυτό μου. Γιατί δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Μέγα λάθος; Όχι. Γιατί όταν έφυγα, ήμουν σίγουρη για το πόρισμα. Και το πόρισμα είναι αυτό που γράφεις παρακάτω:
"Αν όμως θα ήθελε κάποιος να τιμωρήσει εμένα και είχε τη δύναμη να το κάνει, τότε σίγουρα θα με υποχρέωνε να συναναστρέφομαι δια βίου με τέτοια άτομα."
Όταν έφυγα από την τόσο επώδυνη κατάσταση, κατάλαβα και κάτι άλλο. Ότι, δυστυχώς, αν τολμήσεις να ξεκουνήσεις έναν άνθρωπο από την
ισοηλεκτρική γραμμή τότε βγάζει κακία, ακόμα κι αν δεν το θέλει. Και επιτίθεται μόνο και μόνο γιατί...δεν ξέρω. Ακόμα, δεν μπορώ να βρω το γιατί...
Oh my doctor, σου ζητώ συγγνώμη που πέρασα από σένα μετά από τόσο καιρό, αλλά είχα τρεξίματα.
Καλό σου βράδυ.
@ Artanis
Φίλη Artanis γειά σου.
Τρεξίματα έχω κι εγώ διότι είμαι εξαφανισμένος για καιρό από τις δικτυακές παρέες. Επομένως μην ζητάς συγνώμη.
Φαίνεται πάντως ότι γνωρίζεις το θέμα καλύτερα από μένα. Πολύ σωστό το συμπλήρωμα για την άρνηση εξόδου από την ισοηλεκτρική γραμμή. Η συνήθεια εμποδίζει την πρόοδο κι αυτό είναι γενικό.
Σε καλημερίζω και χαίρομαι που τα ξαναείπαμε.
Γειά
Ωραία η συζήτηση αλλά έξω κάνει ζέστη, η θάλασσα λάδι, ο ουρανός γεμάτος μαργαριτάρια, μυρωδιές απο λουλούδια σε ζαλίζουν... Φίλοι, έξω είναι άνοιξη, μπένει το καλοκαίρι σε λίγο και παρεπιπτόντως...αύριο έχω γεννέθλεια, Καληνυχτα!
@ efrosini
Αχ, αυτό το τελευταίο σχόλιο καταρίπτει πολλά επιχειρρήματα.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Δημοσίευση σχολίου
<< Home