Φιντείας

Κομίζω γλαύκα εις Αθήνας... Carry coals to Newcastle...

Η Φωτό Μου
Όνομα:
Τοποθεσία: Thessaloniki, Greece

Τρίτη, Μαρτίου 28, 2006

Ο μαθηματικός και ο μοδάτος




"Αυτό που κάνουμε μπορεί να είναι μικρό, αλλά έχει κάποιον χαρακτήρα μονιμότητας. Αν έχει παράγει κάποιος οτιδήποτε έστω και με το ελάχιστο διαχρονικό ενδιαφέρον, είτε είναι ένα ποίημα είτε ένα γεωμετρικό θεώρημα, τότε έχει κάνει κάτι κατά πολύ πέρα από τις δυνατότητες της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων."
G.H.Hardy, "Η Απολογία ενός μαθηματικού", Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, 2004


Ο Godfrey Harold Hardy (1877-1947) ήταν άγγλος μαθηματικός και χαρακτηρίσθηκε ένας από τους μεγαλύτερους του εικοστού αιώνα. Στο παραπάνω βιβλίο του "απολογείται" για τη μακροχρόνια ενασχόλησή του με έναν από τους πιο γοητευτικούς, αφηρημένους, ίσως και παρεξηγημένους τομείς της επιστήμης. Στο βιβλίο του δίνει πολλές φιλοσοφικές προεκτάσεις και δεν απευθύνεται αποκλειστικά στους μαθηματικούς (εγώ δεν είμαι).

Φέρνω αυτό το απόσπασμα ως θέμα για το σημερινό post για να υποστηρίξω κάπως αυτό που είχα πει στο υστερόγραφο του προηγούμενού μου, post, ότι δηλαδή δεν μου αρέσει η κάθε μορφής μόδα. Πολλές φορές πήρα χαρακτηρισμούς γι' αυτή μου την πεποίθηση που ξεκινούσαν από τον οπισθοδρομικό και έφταναν ως τον αδιάφορο. Οι χαρακτηρισμοί είχαν, τις περισσότερες φορές, ως αφορμή την πλήρη έλλειψη ενδιαφέροντος από μέρους μου για την τρέχουσα μόδα σε ό,τι αφορά την ενδυμασία και μια γενικότερη εξεταστική στάση (όχι απόρριψη) που κρατώ για κάτι καινούριο.

Από το παραπάνω απόσπασμα θα επικεντρωθώ στις δύο λέξεις που συγκροτούν το βασικό στοιχείο της δήλωσης του Hardy. Η λέξη "μονιμότητα" και η λέξη "διαχρονικό". Με ένα τέτοιο κριτήριο μπορούμε να θέσουμε ένα καλό διαχωριστικό κριτήριο για το μοδάτο και το προοδευτικό.
Αυτό που μπορώ να καταλάβω είναι ότι η μόδα όχι μόνο δεν έχει το στοιχείο της μονιμότητας, αλλά κι αυτή η έλλειψή της δεν προκύπτει ως προϊόν αποτυχίας. Νομίζω ότι είναι προϊόν του ίδιου του σχεδιασμού της. Η μόδα θα πρέπει να σχεδιάζεται με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι εξασφαλισμένη η αχρηστία της σε λίγο καιρό, για να δώσει τη θέση της σε μια νέα.

Πολλά επιστημονικά επιτεύγματα αποδείχθηκαν λανθασμένα με την πάροδο του χρόνου. Ο Einstein είπε εκείνο το περίφημο "Newton, forgive me", υπερβαίνοντας (όχι ακριβώς καταρρίπτοντας) τον Νεύτωνα, αλλά ο Νεύτωνας ποτέ του δεν προσπάθησε να φέρει τη μόδα στην επιστήμη. Στο νου του είχε κι αυτός μια μόνιμη και διαχρονική απάντηση σε κάποια ζητήματα, άλλο αν δεν τα κατάφερε εξ' ολοκλήρου. Η έλλειψη παντοδυναμίας είναι το ίδιον του ανθρώπου, αλλά εδώ μιλάμε για τον στόχο που θέτει κάποιος, ασχέτως του αποτελέσματος.
Οι διάφορες μόδες σχεδιάζονται έτσι ώστε να είναι θνησιγενείς. Δεν έχουν καμία σχέση με τον αγώνα του ανθρώπου για μια μόνιμη λύση σε διάφορα προβλήματα που ξεκινούν από την επιστήμη και φτάνουν ως την καθημερινότητα.
Η μόδα καλύπτει, νομίζω, τις ανάγκες του καταναλωτισμού και όχι του ανθρώπου.

Ο Hardy δεν δίνει σημασία στο μέγεθος του νέου στοιχείου που θα προσθέσει κάποιος στα ήδη υπάρχοντα ("μπορεί να είναι μικρό", λέει). Η προσοχή του έλκεται από τον χαρακτήρα που θα έχει αυτό το μικρό. Το σπουδαίο, λοιπόν, βρίσκεται περισσότερο στη φύση των επιδιώξεων που έχει κάποιος κι όχι τόσο στο τελικό αποτέλεσμα.
Δεν μπορώ να βρω μια πιο κερδοφόρα επένδυση στην ανθρώπινη βαριεστιμάρα, από τη μόδα.
Αυτό που ο νευροφυσιολόγος ονομάζει "εξοικείωση του υποδοχέα", κάποιος το κάνει άγραφο νόμο και φυσικά χρήμα.
Άγραφος νόμος θα πει: "μα δεν είσαι της μόδας;", "μα πού ζεις;", "μα δεν εξελίχθηκες;" και άλλα τέτοια.
Χρήμα ξέρουμε όλοι τι θα πει.

Τώρα θα λέει κάποιος: Δικαίωμά μου δεν είναι;
Απαντώ: Ασφαλώς και αναφαίρετο!

Λέω, μόνο, να μην μετατρέπουμε σε υποχρέωση για τους άλλους, το δικαίωμα που εμείς αποφασίζουμε να ασκήσουμε.
Τα δικαιώματά μας είναι πολλά. Διαλέγω κάποια από αυτά. Εκείνα που εξυπηρετούν τις προσωπικές μου ανάγκες.
Ε, δεν μπορώ να θεωρώ τους άλλους που δεν είχαν αυτή την επιλογή, ως αδιάφορους, οπισθοδρομικούς κι ό,τι άλλο θέλετε.

Αυτά για σήμερα.

Στην εικόνα: από τα Los Capricios του Francisco de Goya. "Ο ύπνος της λογικής παράγει τέρατα".

14 Comments:

Blogger apousia said...

Γράφω δύο φράσεις που μου είχαν παλιότερα τραβήξει την προσοχή:
1.Μοναδικά διαχρονική και επιβαλλόμενη μόδα,είναι,ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ ΤΗ ''ΜΟΔΑ''.
2.Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο της μόδας,από το κλασσικό.
Κρατάω τις πάντα ενδιαφέρουσες απόψεις και σκέψεις σου,Φιντεία,και πιο πολύ το ότι κάθε είδος μόδας,στο εκάστοτε πεδίο,γεννιέται για να πεθάνει.
Είναι θνησιγενής η μόδα.
Δυστυχώς,ο πολύς κόσμος,''μπαίνει, όπου βλέπει φως''.
Κι έτσι έχουμε ένα κατά τα λοιπά ανομοιογενές συνοθύλευμα ατόμων,πλην όμως,πανομοιότυπα ντυμένους,όμοια κουρεμένους,που ακούν μόνο όποια μουσική ''επιβάλλεται'',διαβάζουν μόνο ό,τι κατατάσσεται στα ευπώλητα,θα δούνε την ταινία που ΠΡΕΠΕΙ να δουν κ.λ.π.
Με προβληματισμό,σου στέλνω τον χαιρετισμό μου.

Υ.Γ.
Φιντεία,αν δεν ''περάσει'' από εδώ η anathrika,έχει αφήσει για σένα και την paragrafos κάτι στο δικό μου blog.
Όποτε βρεις χρόνο και διάθεση,''έλα''!

4:47 μ.μ.  
Blogger Finteias said...

@ apousia

Είπες: "πλην όμως,πανομοιότυπα ντυμένους,όμοια κουρεμένους"

Νομίζω ότι σ' αυτή τη φράση σου συγκεντρώνεται όλη η τραγωδία των απερίσκεπτων μοδάτων.
Μια επιπόλαιη έπαρση για να ξεχωρίσουμε, δήθεν, η οποία καταλήγει σ' αυτό ακριβώς που επισημαίνεις.
Την ομοιομορφία και την ισοπέδωση.
Με συμπληρώνεις

5:04 μ.μ.  
Blogger glenn said...

Δεν ήξερα πως ο Hardy είχε πει κάτι τέτοιο. Πάντως το είχα σκεφτεί από παλιά και είμαι πολύ ευτυχής που έχω κάνει κάτι τέτοιο. Ευχαριστώ φιντεία που μου έδωσες την ευκαιρία να το ξαναθυμηθώ!

9:47 π.μ.  
Blogger Finteias said...

@ glenn

Ευχαριστώ για την επίσκεψη και το χρόνο που αφιέρωσες για να σχολιάσεις.

Στο βιβλίο που αναφέρομαι μπορείς να βρεις και άλλα πολύ ενδιαφέροντα.

Καλημέρα

10:39 π.μ.  
Blogger paragrafos said...

Της μόδας τα καμώματα
τα βλέπει ο χρόνος και γελάει!

Με αγάπη

Παράγραφος

9:54 μ.μ.  
Blogger Finteias said...

@ paragrafos

Καλό!

10:29 π.μ.  
Blogger Artanis said...

Καλησπέρα Φιντεία!!!

Τελικά το "φάντασμα" της μπλογκόσφαιρας ή όπως αλλιώς θέλει να παρουσιάζει τον εαυτό του έχει προκαλέσει μεγάλη συζήτηση και δυστυχώς, πολύ μα πολύ δυστυχώς,μεγάλο κακό. Υπάρχουν κι άλλοι συν-bloggers πού τον αντιμετωπίζουν, με τον τρόπο του ο καθένας. Και πιστέψτε, είτε έχουν πρόβλημα μαζί του ή αποκτούν εξαιτίας του.

Παρακολούθησα την επιστροφή της κρύπτηαναθρήκα και ήθελα να στείλω το "καλώς όρισες" νωρίτερα, αλλά ένιωσα ότι θα έμπαινα ανάμεσα σε μία δεμένη παρέα, πού λύνει τις παρεξηγήσεις της και ξαναμονιάζει, οπότε το άφησα γι αργότερα.

Εύχομαι να μην προκάλεσα πόνο σε κανέναν σας. Kαι να υπενθυμήσω πώς ό,τι έγραψα σε comments και αφιέρωσα από το blog μου προέρχονταν από εκτίμηση και σεβασμό και φυσικά με ειλικρίνεια.

Αγαπητή κρυπτηαναθρήκα,

πόνεσα πού σε είδα πληγωμένη και έτσι όπως μπαίνω στις καταστάσεις με φούρια και πάθος, ε, κάπως ανάλογα μιλάω και γράφω.

Νιώθω πώς πρέπει να σου απολογηθώ, κρυπτηαναθρήκα, αλλά φοβάμαι πώς αν το κάνω θα είναι άτοπο. Και θα είναι άτοπο, γιατί δεν με αναφέρεις πουθενά προσωπικά (ως Artanis), αλλά αφήνεις κάποιες υποψίες για μένα. Θα προτιμούσα να αναφερόσουν σε μένα προσωπικά, γράφοντας και πιο σκληρά ή άδικα. Θα μπορούσα έτσι να σου εξηγήσω τί εννοούσα και να καταλάβεις λίγο καλύτερα ποια και τί είμαι.

Αν πιστεύεις ή αν νιώθεις ότι σε έκρινα και ότι φοράω κάποιο προσωπείο σε παρακαλώ γράψε μου στο blog μου (η αφιέρωση παραμένει. Και τα στιχάκια αυτά κάποτε με βοήθησαν πολύ και κάποιες φορές με βοηθούν ακόμη) ή αν δεν θες να απαντήσεις δημοσίως, τότε στείλε μου e-mail στη διεύθυνση από το profil.

Ελπίζω ο χρόνος, η δύναμη της φιλίας και η πίστη σ' αυτήν να σας φέρει όλους πάλι κοντά, όσο αγαπημένοι είσασταν πριν από την ιστορία του "φαντάσματος", αλλά και ακόμα παραπάνω.

Υ.Γ. Αποφάσισα να μην ξαναγράψω το όνομά του, γιατί παίρνει δύναμη και λαβές κάθε φορά πού ονοματίζεται.
Ούτε καν τον διαβάζω πια. Αλλά αυτό μάλλον είναι λάθος. Έτσι "έχασα" την επίθεση προς την κρυπτηαναθρήκα και δεν είχα τη δυνατότητα να την υπερασπιστώ δημοσίως. Και όλους τους υπόλοιπους. Για τον εαυτό μου δεν με νοιάζει.

Σας καληνυχτώ όλους και θα τριγυρνώ στα σοκάκια της μπλογκόσφαιρας για όποιον θέλει να συναντηθούμε.

2:20 π.μ.  
Blogger Finteias said...

@ Artanis

Καλησπέρα Artanis

Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και το χρόνο σου για να γράψεις.

Συμφωνώ απολύτως μαζί σου για το ότι δεν θα πρέπει ούτε το όνομα να αναφέρουμε αυτού του σχολιαστή (ε, κάτι τέτοιο) διότι του δίνουμε αξία.

Πάντως αυτή την ώρα έσβηνα τον διάλογο. Δεν είναι ευχάριστος κι απ' την άλλη όποιος από την παρέα τον θέλει, ως χρονικό και ως ανάμνηση, μπορώ να τον στείλω με mail (στο δίσκο μου υπάρχει).
Καλώς ήλθες στην παρέα.

Σκέψου να έρθει κάποια φορά αυτός που έγινε αφορμή για αυτές τις παρεξηγήσεις και να χαρεί με το αποτέλεσμα.

Το δικό σου σχόλιο, πάντως, θα το αφήσω. Γράφεις καλά.
Θα σ' επισκεφθώ.

Γειά

2:29 π.μ.  
Blogger Artanis said...

Σ΄ευχαριστώ Φιντεία, για τα καλά σου λόγια.
Αυτό ακριβώς φαντάστηκα κι εγώ και διέγραψα κάθε αναφορά μου.
Σε περιμένω, αλλά συμβουλή προς ναυτιλομένους:
Μη φρικάρεις!!!!!
Είναι ποικίλης ύλης.
(Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου...)

Καληνύχτα.

3:00 π.μ.  
Blogger Finteias said...

@ Artanis

Μόλις τελειώσω τη διαγραφή, που εξελίσσεται, όπως θα κατάλαβες, θα έλθω.

Η ψυχή του ανθρώπου όντως είναι αυτό που είπες.

3:02 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Αγαπητέ Φειδία χάρηκα πολύ που είδα τον πίνακα με τον "ύπνο των τεράτων" που όπως γνωρίζεις προσφάτως είδαμε και σε μία πολύ ωραία παρουσίαση για τον ύπνο.Ο Goya είναι απο τους αγαπημένους μου και είχα γράψει παλαιώτερα για την ζωή του όπως πρόσφατα έγραψα για τον Μπετόβεν και τους "αθάνατους", τη δική μου άποψη βέβαια, αν και δεν μου είπες ούτε ένα μικρό σχόλιο! Τέλος πάντων, περί μόδας ο λόγος...Σίγουρα δεν πιστεύω στην αξία του "μοδάτου" με την ένοια του να αντιγράφω ότι μου προσφέρουν με τη διαδικασία της "πλύσης εγκεφάλου" όμως δεν απορρίπτω τίποτα αν δεν το εξετάσω προσεχτικά γιατί ακόμη και στο παροδικό μερικές φορές μπορεί να βρεις κάτι ουσιαστικό και μόνιμο. Δεν μένω στις ορολογίες, στις διαφημίσεις, στα αρχαίτυπα, στις πινακίδες και τα μεγάλα γράμματα, προσπαθώ ό,τι ακούω να το "ακούω" με όλες τις αισθήσεις μου και τις περισσότερες φορές δεν απορρίπτω τίποτα. Νομίζω ότι βλέπουμε συνήθως το περιτύλιγμα, αν είναι του γούστου μας ή δεν είναι καισυνεχίζουμε ή όχι. Οι προτιμήσεις μας τελίκά πώς φτιάχτηκαν, μήπως κάποια στιγμή ακολουθήσαμε μιά μόδα που έγινε μονιμη συνήθεια? ...Εμένα πάντως μ' αρέσουν τα χαμηλοκάβαλα παντελόνια, στα κατάλληλα σώματα βέβαια!!

8:31 π.μ.  
Blogger Finteias said...

@ efrosini

Μα στο κείμενο για τον Μπετόβεν, δεν γράφεις για τον Γκόγια.

Πώς να σχολιάσω;

Πάντως το "σπίτι του Φιντεία" μπορεί να φιλοξενήσει με χαρά ένα δικό σου κείμενο, αρκεί να μου πεις ποιό από όλα.

@efrosini et al
Η Ευφροσύνη είναι από τα καταλληλότερα άτομα για να επισκευθεί το blog της Παραγράφου και να σχολιάσει.
Η Παράγραφος είναι εδώ

12:14 μ.μ.  
Blogger apousia said...

Φιντεία,καλό μήνα!
Επειδή μωραίνει Κύριος κ.λ.π.,
πήγα στο template να περάσω κάποια λινκς και αυτό που έκανα ήταν να εξαφανίσω το ΚΕΡΥΝΕΙΑ από την πάνω μπάρα,όπου πλέον υπάρχει η διεύθυνση.
Επειδή κανείς από τους δικούς μου,δεν γνωρίζει για το blog,κι έτσι δεν μπορώ να ρωτήσω,ενοχλώ εσένα..
Προκαταβολικά υπόχρεη...

7:27 μ.μ.  
Blogger Finteias said...

@ apousia

Απουσία, μην ανησυχείς.
Στα χρόνια που ασχολούμαι με τους υπολογιστές έκανα τόσα "θανατηφόρα" πειράματα, που αν δεν είχα CD Recorder θα είχα χάσει πολλά από τα αρχεία μου.

Τώρα για τους δικούς σου πειραματισμούς.
Έίναι λίγο περίπλοκα τα πράγματα στον κώδικα του template που συνδυάζει HTML, CSS, JAVASCRIPT και διάφορα άλλα.

Ένας τρόπος είναι το να μου έδινες το password και να το έφτιαχνα εγώ.
Επικίνδυνο, άστο.

Ένας άλλος είναι το να μου γράψεις όλα τα links που θέλεις να προσθέσεις (διευθύνσεις, όνομα που θα εμφανίζεται, θέση, κ.λ.π.) και να προσπαθήσω να σου φτιάξω όλο το template και να σου το στείλω ως σχόλιο.
Τον τίτλο τον είδα.



Το <$BlogPageTitle$> είναι αυτό που έχεις δηλώσει στα Settings.
Αυτό είναι πολύ απλό, αλλά μπορεί να μην λύσει το πρόβλημα, αν υπάρχουν κι άλλες αλλαγές που άθελά σου έκανες.

Κάποιον τρόπο θα βρούμε να επικοινωνήσουμε και να λύσουμε το πρόβλημα. Τώρα πρέπει να βγω από το σπίτι (το μη δικτυακό) και θα τα πούμε άλλη φορά.

Χαίρομαι που εξακολουθείς να υπάρχεις στην παρέα.

8:14 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home