Ένα ερώτημα

Σήμερα θα μεταφέρω το ερώτημα που μου έθεσε, με αγωνία, μία φίλη.

Μπορεί το θέμα να θεωρηθεί κάπως..."πιασάρικο", για να θυμηθώ τον φίλο Glenn.
Επειδή όμως οι ανθρώπινες αγωνίες δεν χωρίζονται σε πιασάρικες και μη, αλλά στο αν υπάρχουν και μόνο, ανεβάζω το ερώτημα στο blog.

Λοιπόν η φίλη Α. μου έθεσε το εξής:

Θα ήθελα να ακούσω γνώμες πάνω σε ένα θέμα που με απασχολεί "ρατσισμός για τις χωρισμένες γυναίκες με παιδιά". Μια κοινή μας φίλη μου μετέφερε τη γνώμη ενός "κυρίου" που της είπε ότι για να κάνει κάποιος σχέση ή γάμο με γυναίκα χωρισμένη με παιδιά θα πρέπει να είναι ή μαλάκας ή γέρος. Θα θελα ν' ακούσω σχόλια ή μάλλον τη γνώμη κυρίως αντρών και να ναι ειλικρινείς με όση ειλικρίνεια χαρίζει το διαδίκτυο μέσω της ανωνυμίας, δηλαδή αυτοί θα έκαναν σχέση με μια 40αρα χωρισμένη με παιδιά; ή μπορεί να τη σέβονται και να την συμπονούν για τον αγώνα της και την αξιοπρέπεια της αλλά από μακριά, "τζιζ, καίει!". Θέλω να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα όπως είναι.

Όπως καταλαβαίνετε, συμφωνεί κι η ίδια για μια δικτυακή συζήτηση, με την προϋπόθεση της ανωνυμίας.

Να πω ότι εγώ πιστεύω ότι έως της τελευταίας αναπνοής ένας άνθρωπος δεν πρέπει να επιτρέπει στον εαυτό του την οποιαδήποτε καταδικαστική πινακίδα και την παράδοση των όπλων.
Το πιστεύω για όλους, μόνο που όλοι δεν το πιστεύουν για τον εαυτό τους.
Οι απόψεις μου δεν βρήκαν και μεγάλη απήχηση. Το αίτημα της φίλης είναι η πραγματικότητα.
Τέλος, να πω ότι η σχέση μου με την εν λόγω είναι καθαρά φιλικές και δεν εμπλέκονται οι επαγγελματικές ιδιότητες κανενός.

Ελπίζουμε σε μια καλή ανταπόκριση.