Πρώτο αίμα
Ο συμβολικός αυτόχειρ του συντάγματος.
Φυσικά δεν είναι ακριβώς το πρώτο αίμα. Αυτοκτονίες με εκλυτικό παράγοντα την απόγνωση έχουν συμβεί και άλλες κατά τα τελευταία δύο χρόνια.
Αυτό που τράβηξε την προσοχή είναι ο συμβολικός τρόπος και φυσικά η συμβολική αναφορά στον Τσολάκογλου.
Ο Στρατηγός Τσολάκογλου, αφού υπέγραψε (20, 21, 23 Απριλίου - 1941) τα τρία πρωτόκολλα παραδόσεως στο αλβανικό μέτωπο, στη συνέχεια (30 - Απριλίου - 1941) ορκίστηκε ως ο πρώτος κατοχικός πρωθυπουργός της υπό κατοχή Ελλάδας έως τον Δεκέμβριο του επόμενου έτους.
Ο συμβολισμός του αυτόχειρα είναι σαφής. Μια υπό κατοχή χώρα και "διορισμένοι" κυβερνήτες.
Η αυτοχειρία δεν αποτελεί αντίσταση αυτή καθ' αυτή. Είναι η έσχατη πράξη διαμαρτυρίας και η άσκηση του εσχάτου δικαιώματος που διαθέτει ο μεμενωμένος άνθρωπος.
Τη βλέπουμε ως μια στρεβλή έστω πράξη αυτοδιάθεσης. Σίγουρα η αυτοδιάθεση με τέτοιον τρόπο δεν θα ήταν το επιθυμητό από τον αυτόχειρα. Είναι μια κίνηση που δείχνει ότι αφού δεν υπάρχει τρόπος να ζήσει όπως θέλει, τότε το μόνο που απομένει είναι να πεθάνει όπως θέλει. Είναι σαν να ορίζει τον τρόπο που ο ίδιος αποφασίζει για τις τελευταίες έστω στιγμές της ζωής του.
Πίσω από την αυτοχειρία αυτού του τύπου κρύβεται η πράξη ελευθερίας, η οποία είναι κατ' ουσίαν ανεπιθύμητη, αλλά παραμένει πράξη ελευθερίας.
Παρόμοια πράξη συνέβη και κατά τη στρατιωτική κατοχή. Πρόκειται για την περίπτωση του στρατιώτη Κωνσταντίνου Κουκίδη. Κατά την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων υποχρεώθηκε να κάνει την υποστολή της ελληνικής σημαίας από την ακρόπολη. Στη συνέχεια τύλιξε την ελληνική σημαία στο σώμα του και αυτοκτόνησε πέφτοντας κάτω.
Στη φωτογραφία φαίνεται η επιγραφή στο σημείο που έπεσε. Την τράβηξα πέρυσι, αλλά δυστυχώς το σπρέι κρύβει την ελληνική επιγραφή (απομένει στα αγγλικά).
Η δυσκολότερη αντίσταση - επανάσταση είναι αυτή της αυτοεξέτασης - αυτοπαραδοχής. Καλούμαστε όλοι να σταθούμε έναντι κατακτητών, συνεργατών και του εαυτού μας. Το τελευταίο είναι το πιο επώδυνο εγχείρημα, αλλά αναγκαίο.
Όλα στον κόσμο θα μείνουν ίδια, αν δεν συμβεί η εσωτερική αλλαγή στον καθένα.
Μην ξεχνάμε ότι ένα ανήθικο παρελθόν οδηγεί σ' ένα ζοφερό μέλλον.
Φυσικά δεν είναι ακριβώς το πρώτο αίμα. Αυτοκτονίες με εκλυτικό παράγοντα την απόγνωση έχουν συμβεί και άλλες κατά τα τελευταία δύο χρόνια.
Αυτό που τράβηξε την προσοχή είναι ο συμβολικός τρόπος και φυσικά η συμβολική αναφορά στον Τσολάκογλου.
Ο Στρατηγός Τσολάκογλου, αφού υπέγραψε (20, 21, 23 Απριλίου - 1941) τα τρία πρωτόκολλα παραδόσεως στο αλβανικό μέτωπο, στη συνέχεια (30 - Απριλίου - 1941) ορκίστηκε ως ο πρώτος κατοχικός πρωθυπουργός της υπό κατοχή Ελλάδας έως τον Δεκέμβριο του επόμενου έτους.
Ο συμβολισμός του αυτόχειρα είναι σαφής. Μια υπό κατοχή χώρα και "διορισμένοι" κυβερνήτες.
Η αυτοχειρία δεν αποτελεί αντίσταση αυτή καθ' αυτή. Είναι η έσχατη πράξη διαμαρτυρίας και η άσκηση του εσχάτου δικαιώματος που διαθέτει ο μεμενωμένος άνθρωπος.
Τη βλέπουμε ως μια στρεβλή έστω πράξη αυτοδιάθεσης. Σίγουρα η αυτοδιάθεση με τέτοιον τρόπο δεν θα ήταν το επιθυμητό από τον αυτόχειρα. Είναι μια κίνηση που δείχνει ότι αφού δεν υπάρχει τρόπος να ζήσει όπως θέλει, τότε το μόνο που απομένει είναι να πεθάνει όπως θέλει. Είναι σαν να ορίζει τον τρόπο που ο ίδιος αποφασίζει για τις τελευταίες έστω στιγμές της ζωής του.
Πίσω από την αυτοχειρία αυτού του τύπου κρύβεται η πράξη ελευθερίας, η οποία είναι κατ' ουσίαν ανεπιθύμητη, αλλά παραμένει πράξη ελευθερίας.
Παρόμοια πράξη συνέβη και κατά τη στρατιωτική κατοχή. Πρόκειται για την περίπτωση του στρατιώτη Κωνσταντίνου Κουκίδη. Κατά την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων υποχρεώθηκε να κάνει την υποστολή της ελληνικής σημαίας από την ακρόπολη. Στη συνέχεια τύλιξε την ελληνική σημαία στο σώμα του και αυτοκτόνησε πέφτοντας κάτω.
Στη φωτογραφία φαίνεται η επιγραφή στο σημείο που έπεσε. Την τράβηξα πέρυσι, αλλά δυστυχώς το σπρέι κρύβει την ελληνική επιγραφή (απομένει στα αγγλικά).
Η δυσκολότερη αντίσταση - επανάσταση είναι αυτή της αυτοεξέτασης - αυτοπαραδοχής. Καλούμαστε όλοι να σταθούμε έναντι κατακτητών, συνεργατών και του εαυτού μας. Το τελευταίο είναι το πιο επώδυνο εγχείρημα, αλλά αναγκαίο.
Όλα στον κόσμο θα μείνουν ίδια, αν δεν συμβεί η εσωτερική αλλαγή στον καθένα.
Μην ξεχνάμε ότι ένα ανήθικο παρελθόν οδηγεί σ' ένα ζοφερό μέλλον.
Το έγραψε ο Finteias | 4:51 μ.μ.
2 Comments:
ομολογώ ότι περίμενα με αγωνία την άποψή σας για το θέμα...
και είναι εκπληκτική (όπως πάντα)...
δεν το ήξερα για τον κουκίδη...φοβερό...
εγώ τη διάβασα με λίγο ζουμ και στα ελληνικά τη φωτογραφία...έχετε τραβήξει σε εξαιρετική ανάλυση οπότε είναι εφικτό...
τώρα για το σπρέι τί να πω...
είπατε μεγάλες αλήθειες, βαθιά με προβλημάτισαν...διάβασα το κείμενο πέντε φορές...
υποκλίνομαι
@ JonyG
Ως κάτοικος του λεκανοπεδίου μπορείτε να περάσετε από την ακρόπολη και να δείτε τη σχετική επιγραφή (στον δρόμο για τ' αναφιώτικα, αν θυμάμαι). Έζησα μόνο έναν χρόνο στο λεκανοπέδιο (λόγω εργασίας) και γνωρίζω ελάχιστα.
Χαίρομαι που διαβάστηκε το κείμενο. Η φωτογραφία είναι καρπός μιας από τις φωτογραφικές μου εξορμήσεις κατά το διάστημα παραμονής μου στην πρωτεύουσα.
Ευχαριστώ για την υπόκλιση, αλλά στις μέρες μας, αγαπητέ, είναι καλύτερo να ορθώνουμε το ανάστημά μας (χα, πικρό αστείο).
Δημοσίευση σχολίου
<< Home