Το δίκαιο του ισχυροτέρου

Συνήθως η κατάκριση για τα δεινά πέφτει στους λεγόμενους ισχυρούς του κόσμου και όχι αδίκως.
Μόνο που οι μέτοχοι αυτού του παιχνιδιού δεν είναι μόνο αυτοί που κινούν τα νήματα των κρατών. Σ' αυτόν τον νόμο μετέχουμε όλοι στην καθημερινή ζωή.

Στην ακραία λογοκρισία όταν κάποιον δεν είμαστε σε θέση να τον αντιμετωπίσουμε με τα επιχειρήματα τότε του φράζουμε το στόμα (φυλάκιση, εξορία, απαγόρευση γραφής, δημοσίευσης, κ.λ.π.).
Όμως στην καθημερινότητα πολλές φορές τα στόματα φράζονται με την ακατάπαυστη και εκτός θέματος φλυαρία έναντι του συνομιλητή, έως ότου αυτός κουραστεί και φράξει ο ίδιος το στόμα του.
Κάπου άκουσα ότι ο Χίτλερ είχε πει ότι αν δεν μπορείς κάποιον να τον αντιμετωπίσεις λογικά, τότε να τον διακόπτεις συνέχεια. Δηλαδή, ουσιαστικά να μην μιλήσει. Στην καθημερινότητα είναι ένα συχνό φαινόμενο κι ας μην έχουμε τη δύναμη που παροδικά απέκτησε κάποτε ο Χίτλερ.
Ό,τι ακούγεται καθημερινά που να αφορά πόλεμο, κλοπή και άλλα αδικήματα γίνεται επειδή εκείνοι που το διαπράττουν δεν έχουν κατ' ανάγκη το δίκιο με το μέρος τους, αλλά απλώς έχουν τη δύναμη να το κάνουν.
Στην καθημερινότητα ο εξυπνότερος θα κατατροπώσει τον λιγότερο έξυπνο, αλλά το δίκαιο δεν είναι κατ' ανάγκη θέμα εξυπνάδας. Το δίκαιο θα παραμείνει στη θέση του ασχέτως του ότι αυτός που το έχει με το μέρος του δεν έχει τη δύναμη να το υπερασπιστεί.
Όταν το δίκαιο καταπατάται χάριν καθημερινών μικροσυμφερόντων, τότε είναι το λιγότερο ασυνεπές να ζητάμε από τα μεγάλα συμφέροντα να πράξουν το αντίθετο.
Δυστυχώς!