Θωμάς

Συνεχίζω ακόμη στο πνεύμα των ημερών και θέλω να γράψω κάτι για ένα ζήτημα που συνήθως βρίσκεται σε δευτερεύουσα θέση αυτές τις μέρες.

Ο άπιστος Θωμάς.
Δεν μου αρέσει αυτός ο τίτλος που δόθηκε σ' αυτόν τον μαθητή. Μου θυμίζει θρησκευτικό πόλεμο (φωτιά στους άπιστους κ.λ.π.).

Ο Θωμάς αμφέβαλλε για το γεγονός της Ανάστασης. Πείσθηκε όταν ψηλάφισε τις πληγές. Ήθελε όχι μόνον να δει τον Αναστημένο, αλλά και να βεβαιωθεί με όλες του τις αισθήσεις ότι ήταν Αυτός.
Σήμερα δεν έχουμε και πολλούς σαν τον Θωμά.
Αυτό θα συνέβαινε είτε επειδή οι περισσότεροι πιστεύουμε στην Ανάσταση είτε επειδή είμαστε ανίκανοι να υπάρξουμε ειλικρινά όπως ο Θωμάς.

Κάποτε είχα μια συζήτηση με κάποιον που δήλωνε άθεος (προτιμώ τον όρο "αντιθεϊστής").
Εγώ υποτίθεται ότι ήμουν ο χριστιανός της παρέας.
Με ρώτησε ο άθεος: "εσύ πιστεύεις στην Ανάσταση;"
Του είπα ότι αν πίστευα πραγματικά δεν θα ήμουν όπως είμαι. Θέλω να πω ότι κάποιος που βρήκε το διαμάντι δεν μετράει τις πενταροδεκάρες. Θα πει ότι αυτός που πιστεύει πραγματικά στο σημαντικότερο γεγονός που αφορά το οντολογικό ζήτημα σίγουρα είναι κάτι τελείως διαφορετικό στην καθημερινότητά του από ό,τι βλέπουμε γύρω μας. Όλα τα μικροπράγματα (χρήμα, δόξα, βόλεμα, ασφάλεια κ.λ.π.) δεν θα τον άγγιζαν επειδή δεν θα έχει πια τον φόβο του θανάτου.
Συνέχισε ο "άθεος" και με ρώτησε γιατί μιλάω υπέρ κάποιων πραγμάτων που άπτονται του χριστιανισμού.
Του είπα ότι προσπαθώ να είμαι τουλάχιστον ένας Θωμάς.

Σήμερα οι περισσότεροι αυτοαποκαλούμενοι χριστιανοί εκστασιάζονται τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου και νομίζουν ότι πιστεύουν στην Ανάσταση.
Ύστερα βυθίζονται σε μια μίζερη καθημερινότητα, ολόψυχα δοσμένοι στη μικροψυχία και στο κυνήγι όλων αυτών που ο Ιησούς περιφρόνησε. Κι όταν κάποιος δεν πιστεύει στα λεγόμενά τους τον αποκαλούν "άπιστο Θωμά".

Ο Θωμάς αγαπούσε τον δάσκαλό του. Απλώς αμφέβαλλε αγαπώντας.
Φαίνεται ότι ο Ιησούς δεν καταδίκασε μια τέτοια αμφιβολία, αφού του έδωσε τα πειστήρια.

Το μεγαλύτερο μυστήριο για μένα δεν είναι η Ανάσταση. Το αξιότερο απορίας είναι να μοχθώ για όλα τα μικροπράγματα, όλα τα εφήμερα και να διακυρήσσω την Ανάσταση και την τελειωτική ήττα του θανάτου.